Luisteren – praten – zingen – ontmoeten

Een avond vol inspiratie voor gemeenteleden en kerkenraadsleden.  Met medewerking van ds. Pieter Dekker, classispredikant Klaas van der Kamp, koordirigent/predikant Pieter Endedijk en dorpskerkenambassadeur ds. Betsy Nobel. Van harte welkom.

Toegang gratis. Graag van tevoren aanmelden via: www.gelovenintwente.nl

Donderdagavond 10 oktober in het Ontmoetingscentrum, Wierden

Het Evangelie van Jezus Christus en het Koninkrijk van God, heeft alles te maken met ons leven van alledag hier op aarde. Maar hoe dan? Welk verschil maakt het voor jouw familie)relaties/vriendschappen dat jij Christus kent? Op welke manier heeft het invloed op hoe jij naar anderen en jezelf kijkt?

Paulus zegt : wie Christus Jezus toebehoort, wie kind/zoon van God is, wie erfgenaam is, die heeft zijn natuur met alle harstochten en begeerten, over-verlangens , aan het kruis geslagen. Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. zodat de vrucht van de Geest in ons gaat groeien. Jezus sprak over veel vrucht, blijvende vrucht in Johannes 15. Vruchten, geleidelijk, onvermijdelijk, onzichtbaar/van binnenuit en symmetrisch groeien we.

En dan zitten we midden in het leven van alledag, groeien in hoe je naar anderen en naar jezelf kijkt… Het Evangelie creëert een compleet nieuw zelfbeeld, niet gebaseerd op jezelf vergelijken met anderen. Het Evangelie zorgt ervoor dat je niet te groot en niet te klein over anderen en jezelf denkt. Hoe je over jezelf en anderen denkt wordt gebaseerd op het bevrijdende van het Evangelie.

We lezen Galaten 5:24 – 6:5 (NBV)

Over het uit eigenwaan elkaar de voet dwarszetten en elkaar een kwaad hart toedragen, elkaar uitdagen en benijden, heb ik al iets geschreven op de website. Voor wie niet zo veel met internet heeft, bij de uitgang van de kerk ligt de tekst op papier, neem die gerust mee.

Vroeger als kind zat ik op korfbal. We waren geen sterrenteam, maar een vriendenteam. We werden regelmatig kampioen, speelden best hoog. Individueel zou niemand geselecteerd worden, maar als team waren we bijna onverslaanbaar. Nu ben ik leider van een voetbalteam, geen sterrenteam, geen Messi’s of Ronaldo’s. Bij het inschieten voor de wedstrijd kijken we wel eens naar de tegenstander,

dan hebben we er een hard hoofd in. Daar zitten dan wel echte voetballertjes bij. Maar wat gebeurt er vaak : het zijn egootjes, ze krijgen ruzie, er ontstaat gedoe. We benadrukken dan tegen de jongens : zolang je niet op elkaar scheldt, win je van deze tegenstander. Als team win van je losse jongens die goed kunnen voetballen, maar geen team zijn.

De gemeente van Christus in Galaten is ook geen team, geen eenheid, er is veel gedoe, ruzie, tweestrijd. De één vindt dat je moet besnijden als je echt bij God wilt horen, de ander zegt dat alleen het geloof in Jezus Christus van belang is voor God. Ze kijken op elkaar neer, minachten elkaar. Of ze kijken naar elkaar op, vinden anderen veel belangrijker, wij willen ook zo zijn. Als je in zo’n situatie de ander iets ziet doen wat we niet gewoon vinden, niet hadden afgesproken, wat doen je dan?

Broeders (en zusters), leden van Gods huisgezin, kinderen van één Vader, wat als je merkt dat een van jullie een misstap heeft begaan…?! Dan kan jij jezelf groot maken, vanuit de hoogte neerkijken, blij dat wij anders zijn, dat doen wij niet. Of jezelf klein maken, juist niets zeggen, omdat je niet zonder die ander kan. Stel dat die ander jou vervolgens niet meer ziet staan… Dan ben je weer een ‘vriend’ kwijt… Of ben je stiekem jaloers? Zou jij ook wel eens lekker uit de band willen springen… Wat zou die oudste broer uit Lukas 15 eens losbandig willen leven… Geen idee wat zijn broertje heeft gedaan, maar hij denkt aan hoeren en al…

Wat moet je als broer/zus doen, als je ziet dat jouw broer/zus, kind van God, een misstap begaat? Dan moeten jullie, die door de Geest geleid worden, hem weer op het recht pad brengen. De ander terechtbrengen in een geest van zachtmoedigheid.

Dus niet : laat maar doen, door de vingers zien, negeren of ontkennen, doorvertellen. Ook niet : keihard confronteren, gelijk ongenadig de waarheid aanzeggen…

Wij moeten niet te snel zijn met kritiek, maar ook niet bang zijn om zonde zonde te noemen. Als wij geestelijk zijn, vol van de Geest, door de Geest geleid, door de Geest wandelen, echte christenen zijn : dan ga je dat doen, dat is een verantwoordelijkheid van iedereen die christen is.

Terechtbrengen, het Griekse woord dat ook gebruikt wordt voor terugzetten van een uit de kom geschoten bot. Het bot weer terug in de kom zetten zorgt altijd voor pijn, maar dat is een genezend soort pijn. Als we iemand met zijn zonden confronteren zal dat pijn opleveren, maar het doel ervan is dat iemands leven, levenspatroon, iemands hart er door verandert. Een echte broeder/zuster doet zoiets, doet zoiets zachtmoedig…

Paulus geeft een extra waarschuwing : Pas op dat je niet zelf tot misstappen wordt verleid. houd intussen uzelf in het oog, opdat ook u niet in verzoeking komt. Je bent niet in staat om de ander met de zonde te confronteren, als we niet beseffen dat we zelf tot dezelfde of vergelijkbare misstap in staat zijn. Als je iemand vandaag ziet zondigen, bedenk dan dat jij het morgen bent die zondigt. Jij bent verantwoordelijk hem te helpen, zoals hij voor jou verantwoordelijkheid heeft. Als we het gevoel hebben boven de andere broeder/zuster te staan, dan zal onze superieure houding er door heen klinken, breken we af, helpen we niemand overeind. Maar door iemand overeind te helpen, dragen we elkaars lasten, zo vervullen we de wet van Christus. I.p.v. eigenwaan ben je gericht op het geluk van de ander, en door de ander lief te hebben vervul je de hele wet. Galaten 5:13-14 maar dien elkaar door de liefde. Want de hele wet wordt in één woord vervuld, namelijk hierin: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Draag elkaars lasten, heb elkaar lief : dan is de wet, Gods verlangen, vervuld…

De wet van Christus is samen te vatten met één woord : naastenliefde. Omdat Christus het ultieme en onovertroffen voorbeeld is van deze vorm van liefde. Elkaar dienen in liefde betekent elkaars lasten dragen, als broers en zussen van hetzelfde huisgezin. Lasten, dat kan zijn de opvoeding van kinderen : ouders staan er niet alleen voor. Het leven met een verlies : we zijn er voor elkaar. Elkaar helpen bij klusjes, we hoeven het dus niet alleen te doen. Iets zwaars tillen, samen gaat dat beter, maar dan moet je wel dichtbij elkaar blijven. Je kan alleen samen iets dragen als je dichtbij elkaar bent, samen de schouders er onder zet. Het gewicht wordt verdeeld, waardoor de last voor de ander lichter wordt. Je neemt dus een stukje last over van de ander, gedeelde smart = halve smart. Draag de lasten van anderen : doe dat door te gaan in het voetspoor van Jezus, die jouw last droeg. Jezus droeg de zwaarste last, van en voor ons allemaal.

Die last van anderen dragen kan alleen als het voorgaande echt is binnengekomen. Geen rechtvaardiging op basis van werken, maar door Christus. Kind van God, niet omdat je zo’n goed mens bent, maar door Christus. Daarom heeft God zijn Geest in ons hart uitgestort en zijn we erfgenaam, door Christus. Daarom wandelen we door de Geest, dragen we elkaars lasten.

Want wie denkt dat hij iets is, terwijl hij niets is, bedriegt hij zichzelf.

Iemand anders lasten dragen, kan alleen met een zelfbeeld gebaseerd op het Evangelie. Anders ben je niets…kan je niets… Jezus zei het zelf : zonder mij kun je niets doen! Door Christus ben je als kind van God in staat om grootse dingen te doen zoals Jezus als grote broer het volmaakte voorbeeld gaf. Daar mag je vervolgens ook trots op zijn, voor jezelf. Jezus zei : wie op mij vertrouwt, zal hetzelfde doen als ik, zelfs meer dan dat… Daarbij niet vervallen in eigenwaan, waarbij je te groot/klein van anderen of jezelf denkt om zelf centraal te staan. Toets daarom zelf je eigen daden, laat je toetsen of niet in een weg in jou, jou schaadt en leidt aan God voorbij, zoals we zongen met Psalm 139. Denk goed na over je eigen mogelijkheden en hoe je daarmee om gaat. Het christelijke geloof houdt ons wereldje dus heel klein, begin maar bij jezelf. Om vervolgens door Christus boven jezelf uit te stijgen,  tot zegen van anderen en jezelf.

Dan begrijpen we ook vs. 5 : ieder mens zal zijn eigen last dragen. Dat is niet de ‘last’ uit vs. 2, het gaat om twee verschillende dingen : een zware last en soort rugzak, bij wijze van spreken. Vers 5 : God geeft aan ieder persoon een verschillend samengesteld soort vracht mee. Mooie dingen, moeilijk dingen, zwakke en sterke kanten. Daarom moeten we ons niet met anderen vergelijken, die heeft namelijk de inhoud van zijn eigen rugzak meegekregen. We moeten naar onze eigen specifieke moeiten en mogelijkheden kijken en daar gehoorzaam mee aan de slag gaan. Zo levend, elke dag ons leven beoordelen : wie ben ik vandaag geweest, en wie had ik kunnen zijn?

Als we vooruitgang/groei zien, dan mogen we terecht trots zijn, los van de vraag of we daarmee meer of minder beter zijn dan anderen. We gaan onszelf dus niet vergelijken met anderen, geen eigenwaan, niet valse trots of jaloezie. God heeft de ander een ander soort last gegeven, een andere vracht gegeven om te dragen en om Hem daarmee te dienen, het leven te leven. Onze taak is om onze eigen specifieke last te dragen, niet die van iemand anders, op zo’n manier dat we God daarmee blij maken, door onszelf én de ander als kind van God, broer/zus te blijven zien.

Als we zo naar het leven kijken, dan is er ook veel minder aanleiding om over anderen te oordelen. Gaat onze houding ook uitstralen : niet veroordelen, maar liefdevol: hoe kan ik jouw last dragen? Als iemand zich bijzonder gedraagt : ik ken de ander niet goed genoeg, ik weet niet welke last hij/zij draagt. Misschien is hij/zij in zijn/haar omstandigheden God wel meer gehoorzaam dan ik vandaag…

Als team waren wij onverslaanbaar, omdat we vrienden waren. Als je niet op elkaar moppert, dan win je van elke tegenstander. Als kerk zijn we geen team, maar huisgezin van God, een eenheid. Eén voor allen, allen voor één. Als team win je als je een eenheid bent, laat staan als je familie bent. Want dan heb je je grote Broer nog, en je Vader staat ook altijd achter je. In de kerk zijn we meer dan het gewone, doen we meer dan het gewone voor elkaar. We zijn één in Christus, behoren Christus toe, worden door Geest geleid. Niet alleen als losse personen, maar ook als  gemeente. De duivel verdeelt, zorgt voor gedoe, onenigheid, Christus maakt ons één, doet vrucht van de Geest groeien. Liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Zo mogen we een nieuw seizoen ingaan. Als gemeente van Christus hier in Enter.

Weet u, weet jij al wat je moet doen én hoe je dat moet doen als je iemand een misstap ziet begaan?

Zondag 22 september lazen we het laatste gedeelte uit de Galatenbrief : ’s morgens Paulus’ laatste waarschuwing en ‘s avonds zijn laatste uitnodiging. Maar de waarschuwing en de uitnodiging hebben ten diepste dezelfde boodschap : leef vanuit het Evangelie!

We lazen Galaten 5:22 – 6:10

Ik zei het al, dit gedeelte is Paulus’ laatste waarschuwing. En ook een heftige waarschuwing, vs.7 : Vergis u niet / dwaal niet! God laat niet met zich spotten! Gevolgd door een nog ernstigere waarschuwing : Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten! Herkenbaar beeld, in deze weken wordt heel wat geoogst : mais, gras, aardappelen, bieten. Daarvoor is er gezaaid. Twee punten wil Paulus duidelijk maken :

1. Wat je ook maar zaait, er zal oogst op volgen.

Bij gras: gras; bij mais: mais. Hoe graag je ook zou willen, er groeit nooit spontaan een geldboom; of een aardbeienplant als je distels zaait.

2. Wat je ook maar zaait, er zal oogst op volgen.

Ook al ligt het zaad lange tijd in de grond, ooit zal zaad ontkiemen, hoe lang het ook kan duren. Niet in de oogsttijd wordt de oogst bepaald, maar in de zaaitijd…

Zo ook op moreel en spiritueel gebied. vs.8 Want wie op de akker van zijn vlees / zondige natuur zaait, oogst de dood. Pas op! God laat niet met zich spotten, je kunt niet om God heen. Maar God is niet wraakzuchtig, zit niet in de hemel af te wachten tot Hij ons kan afstraffen. Het beeld van zaaien en oogsten wijst erop dat het proces van morele gevolgen veel natuurlijker en organischer is. Paulus’ verwijzing naar de landbouw en natuur wijst erop dat er wetmatigheden zijn. Ook als het gaat om ons gedrag en de gevolgen daarvan. Zonde tegen God plakt vast in ons geestelijke weefsel, net zoals eten van vet voedsel voor afzettingen zorgt in het weefsel van je hart. Ongezond eten maakt je ziek, zondigen maakt je ongelukkig. Wie op de akker van zijn zondige natuur zaait, oogst de dood. Dat is geen wens of dreiging, zo gaat dat, zo zien we dat om ons gebeuren. Als je bij het zaaien slordig te werk gaat, dan zal er een armzalige oogst volgen (en armoede). Als je veel vet voedsel eet, is dat slecht voor je hart (je kan er vroegtijdig aan overlijden). Als je toegeeft aan de begeerten van je zondige natuur, dan is de ‘oogst’ daarvan geestelijke aftakeling en dood. Dood : corruptie, vernietiging, desintegratie, chaos : zonde zorgt er automatisch voor dat alles kapot gaat. Zoals bepaald gedrag ervoor kan zorgen dat het weefsel en de samenhang van ons lichaam kapot gaat, zo ook geestelijk en moreel. Er zijn ontelbaar veel manieren waarop zaaien op de akker van de zondige natuur tot de dood leidt. Oneerlijkheid zaaien, maakt het weefsel van relaties kapot, laat vernietigende eenzaamheid groeien. Afgunst en jaloezie zaaien, maakt het weefsel van tevredenheid kapot, laat bitterheid groeien die afbreekt. Verslavingen…

Wat het ook is dat je zaait, er zal een oogst volgen, zonde leidt altijd tot afbraak, nooit tot vreugde en leven. Wat het ook is dat je zaait, er zal een oogst volgen, zonde zal beslist consequenties hebben, dat kan je niet tegenhouden.

Hiermee grijpt Paulus terug op wat hij eerder schreef in de brief. Als hij schrijft over zaaien op de akker van de zondige natuur, dan denkt aan de zondige natuur als dat deel van ons hart dat controle wil houden over ons leven door onze eigen heer en redder te zijn, dat verzet zich tegen het Evangelie van vrije genade, en voortdurend de eigen gerechtigheid wil verdienen. In de brief klinkt voortdurend de waarschuwing dat een christen terug kan vallen in vormen van slavernij aan de zonde en dat dit ook heel vaak gebeurt. Waardoor je tijdelijk het zicht kwijt raakt op het Evangelie. Daarmee houd je niet op christen te zijn die door genade wordt gered. Maar je leeft een tijd minder vrij en blij…

Het kan ook radicaler : het Evangelie afwijzen en bewust het systeem van gerechtigheid door goede werken aanvaarden, met totale slavernij en vernietiging als gevolg. Wie leeft naar het vlees, het Evangelie vergeet of afwijst, zal merken dat de samenhang, vreugde en kracht van ons leven afneemt. Dat kan van kwaad tot erger gaan, uiteindelijk eindigen in eeuwige dood…i.p.v. eeuwig leven. In die zin is leven na de dood alleen maar meer van het zelfde van het leven hier en nu. Nu zonder God leven, zal na dood alleen maar meer van datzelfde leven zonder God zijn…

Een heftige waarschuwing, maar ook een geweldige belofte, want… Wie op de akker van de Geest zaait, oogst het eeuwige leven. (vs.8) Als we ons laten leiden door de Geest, dan zullen we nu al ervaren welke erkenning en verzekering en voldoening en vreugde het christelijke leven ons nu al kan geven. Wij verwachten Gods gerechtigheid, waarop wij hopen, zeker weten, dat dit leven doorgaat na de dood. Hoe kunnen we iemand zijn die op de akker van de Geest zaait? Door vanuit dankbaarheid en blijdschap die voortkomt uit het weten dat we kinderen van God zijn, God ook te gehoorzamen. Als we dat doen dan worden de afgoden die het in ons leven voor het zeggen hadden, van hun kracht beroofd en zijn we vrij om voor God te leven. Zaaien op de akker van de Geest, zaaien in de Geest, vraagt elke dag dat we het goede doen, zonder moe te worden, zonder op te geven, vs.9. Er zit altijd een korte of langere tijd tussen zaaien en oogsten, wachten maakt ongeduldig. Je kan de neiging hebben om in de grond te gaan wroeten, omdat er voor je gevoel nooit iets zal opkomen, je wordt er moedeloos van. Paulus waarschuwt zondaars dat het soms lang kan duren voordat zonde aan het licht zal komen. Nu wil hij de kinderen van God bemoedigen : mensen die het goede doen, zullen er vruchten van plukken en er wel bij varen, uiteindelijk.

Houdt daarom de moed erin! Bij tuinieren niet stoppen met water geven, onkruid verwijderen, vanwege teleurstelling door wachten en geen zichtbaar groeiproces. Daarom niet stoppen met werken in Gods koninkrijk, want dat kan grote gevolgen hebben voor de oogst. Wat mensen ook zeggen, als tuinman van God sta je er boven. Je zaait op de akker van de Geest, je doet het goede, zonder op te geven, en je weet dat je zal oogsten wanneer de tijd daarvoor is gekomen. En dat kan je, als de vrucht van de Geest in je groeit : Liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.

In de tijd die ons nog rest, doen wat goed is voor allen, in het bijzonder onze geloofsgenoten, huisgenoten van het geloof. Komend seizoen dus niet de focus op kerkenwerk, geloofsgesprek, beleidsplan, hoe noodzakelijk en belangrijk het ook kan zijn. Maar het goede doen voor iemand in je omgeving, de ander liefhebben, geven wat voor de ander het beste is. Natuurlijk willen we als mentoren van Follow Me ze het geloof geven, hopen we op diepgaande geloofsgesprekken. Maar het belangrijkste is om het goede te doen, ze van harte lief te hebben, zodat ze vanzelf gaan afvragen ‘waar komt die onvoorwaardelijke liefde vandaan?’ Ik was vroeger niet de meest voorbeeldige tiener… Op de club en catechisatie en op school werd ik wel eens ‘gecorrigeerd’. En weet je wie ik me nog als dag van gisteren herinner? Mensen die mij niet veroordeelden, maar die mij liefde gaven, in mij geloofden. Daarom, laten we dus het goede doen.

Het ideaal is dat we voor alle mensen het goede doen, maar realistischer is dat we het goede doen in de tijd die rest, als we de gelegenheid er voor hebben. Wij hoeven dus niet hoogstpersoonlijk alle nood van alle mensen te lenigen. We moeten in het bijzonder het goede doen voor je broers en zussen in het geloof, leden van Gods huisgezin. Deze manier van leven zal, als we niet verslappen, oogst opleveren : eeuwig leven op nieuwe hemel en aarde. Op korte termijn vraagt zo leven onvoorstelbaar veel offers. Je verbindt je emotioneel met mensen die instabiel zijn, dus krijg je met ontzettend veel stress te maken die je had kunnen vermijden. Je ontzegt jezelf allerlei mogelijkheden die je wel gehad zou hebben als je het niet had gedaan. Je hebt minder geld doordat je enorm vrijgevig ben richting mensen, organisaties en goede doelen. Het goede doen kost je heel veel wat je allemaal had kunnen voorkomen als je gewoon had gedaan, maar de beloning is ook onvoorstelbaar. Zoals de  waarde van de oogst de waarde van het zaad ruimschoots overtreft. Dat zag ik in Bruinisse bij de Bitterballenclub, een club jongeren met wie ik 5 jaar intensief optrok. Het kostte ons veel : vrije zondagavonden, heftige verhalen, korte nachtrust; maar het leverde nog veel meer op! De blijdschap bij het zien van veranderingen in iemands leven. Zo heb ik en velen met mij in de afgelopen twee jaar heel veel energie gestoken in het jeugdwerk.  Als je dan deze week beseft dat meer dan 115 kinderen en jongeren naar de club, On Track en Follow Me komen… Dat geeft mij nog meer energie voor de tijd die nog rest, om te zaaien, het goede te doen, met het oog op de oogst die zal volgen. Hopelijk maken we mee dat mensen van wie wij de zorgen hebben gedragen, zelf zorgen van anderen gaan dragen. Veranderde levens gaan levens van anderen veranderen. Maar we zullen ook gaan merken dat ons karakter helemaal verandert als gevolg van onze dienstbaarheid. Ons geweten zal zuiver zijn en hart gelukkiger, omdat we minder gericht zijn op eigen genot. We gaan een karakter krijgen dat minder egoïstisch is en meer bevrediging en voldoening ervaart. En dat zullen we ook nodig hebben in moeilijke tijden.

De oogst volgt meestal niet snel, we zien misschien ook niet volledige oogst, maar we mogen weten dat er grote oogst is weggelegd voor wie zaait op akker van Geest.

Floris den Oudsten v.d.m.
predikant Gereformeerde Kerk Enter 
contactgegevens:
Rijssenseweg 11 7468 AA Enter
0547-381384

Ongewenste mail/post, mail/post met jouw naam erop, maar de rest is onpersoonlijk. Vaak gooi je het weg, het doet je niets. Maar een handgeschreven brief – krijg je die nog wel eens? – daar ga je voor zitten. Het slot van de brief aan de Galaten schrijft Paulus eigenhandig, hij neemt de pen over van zijn secretaris, om zijn brief vol hartstocht af te sluiten. Zondagavond gaan we er voor zitten… Het is zijn laatste oproep, uitnodiging, aan jongen christenen om op het Evangelie te blijven vertrouwen voor hun redding én om er dagelijks uit te leven.

Zondagavond overdenken we het laatste gedeelte van de Galatenbrief. Over je ergens op laten voorstaan, de kruisiging van de wereld en jij als nieuwe schepping. De kerkdienst begint om 19.00u. Hieronder nog een kort preekfragment om alvast over na te denken.

“Je ergens op laten voorstaan, dat is hoog ergens over opgeven, veel vertrouwen in hebben. Weten dat je alleen door Christus gered bent, zorgt dat je vol vertrouwen en vreugde je er op laat voorstaan. Geen vertrouwen in en op jezelf, maar op en in Christus. Gevolg daarvan is dat de wereld je niets meer doet. Een christen maakt zich niet meer druk om wat de wereld/anderen van hem/haar vindt, daar moet je boven staan. Of, de natuurlijke wereld heeft niet langer iets over je te zeggen. Er is niets meer in de wereld dat ook maar enige macht over christenen heeft. De wereld is niet dood, maar de wereld is gekruisigd voor een christen. Eerst werd Christus gekruisigd : de verheerlijkte Christus stond op in een nieuw leven. Toen werden de christenen gekruisigd : met Christus ben ik gekruisigd, ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. (Galaten 2:19-20). Nu wordt de wereld gekruisigd : een nieuwe wereld ontvouwt zicht…

Het is volkomen onbelangrijk of men wel of niet besneden is, het is volkomen onbelangrijk wat jij of de ander denkt, vindt, voelt of doet, het is volkomen onbelangrijk waarop jij je laat voorstaan. Belangrijk is dat jij je laat voorstaan op het kruis van Christus, waardoor de wereld is gekruisigd, en wij in die nieuwe wereld gaan leven. Want, zegt Paulus, het is belangrijk dat men een nieuwe schepping is. Het is belangrijk dat jij het Paulus nazegt : mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. Het Evangelie vernietigt de kracht van deze wereld, omdat niets in deze wereld je werkelijk kan redden. Het is Jezus alleen!”

Iedereen is van harte welkom om hier met elkaar verder over na te denken, te zingen, bidden, onze gaven te geven en elkaar te ontmoeten.

Je kan ook live meekijken via internet via www.gereformeerdekerkenter.nl

Onderstaande paste niet meer in de preek van zondagmorgen, maar is te waardevol om niets mee te doen. En als je het gelezen hebt, dan hoor je het ook terug in de preek van zondagmorgen.

Het Evangelie van Jezus Christus en het Koninkrijk van God, heeft alles te maken met ons leven van alledag hier op aarde. Maar hoe dan? Welk verschil maakt het voor jouw (familie)relaties/vriendschappen dat jij Christus kent? Op welke manier heeft het invloed op hoe jij naar anderen en jezelf kijkt?

Wie Christus Jezus toebehoort, wie kind/zoon van God is, wie erfgenaam is, die heeft zijn natuur met alle harstochten en begeerten, over-verlangens, aan het kruis geslagen. Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. Zodat de vrucht van de Geest in ons gaat groeien : veel vrucht, blijvende vrucht. Geleidelijk, onvermijdelijk, onzichtbaar/van binnenuit en symmetrisch groeien we. En dan zitten we midden in het leven van alledag, groeien in hoe je naar anderen en naar jezelf kijkt…

Het Evangelie creëert een compleet nieuw zelfbeeld, niet gebaseerd op jezelf vergelijken met anderen. Het Evangelie zorgt ervoor dat je niet te groot en niet te klein over anderen en jezelf denkt. Hoe je over jezelf en anderen denkt wordt gebaseerd op het bevrijdende van het Evangelie.

Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. Laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen. (Galaten 5:25-26)

De vakantie was een goede testcase. Je ziet heel veel mensen en gaat oordeel vormen, bewust of onbewust. We kunnen ons allemaal nog wel bepaalde mensen voor de geest halen. Die mooie vrouw bij het zwembad, waar je net iets vaker naar keer. Die inlevende én knappe man, bij wie je het gevoel had dat hij jou echt begreep. Of juist die loser die gewoon echt zo dom was, wat een sukkel. Of dat mens die het zo goed met zichzelf getroffen had, onuitstaanbaar. Maar het gebeurt ook in het alledaagse : in je straat, op het werk en zelfs in de kerk… We vergelijken en oordelen voortdurend!

Dan die waarschuwing van Paulus : laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen.

Eigenwaan, letterlijk betekent : leeg van eer. Een diep gevoel van onzekerheid, zonder eer, identiteitsloos, niet weten wie je ten diepste werkelijk bent. Dan ga je naar anderen kijken en jezelf vergelijken, hongerig op zoek naar eer, bevestiging. Elkaar de voet dwars zetten, elkaar een kwaad hart toe dragen, kan je nog beter vertalen met uitdagen en benijden. Dan ga je anderen uitdagen, je met anderen meten, tegen anderen opbieden, of hij/zij tegen jou op kan. Jij acht jezelf de beste, superieur, kijkt neer op alle anderen. Of je gaat anderen benijden, je wilt iets hebben wat je zelf niet hebt, maar anderen wel en dat wil jij ook. Jij beschouwt jezelf de slechtste, minderwaardig, iedereen die in jouw ogen beter is, ga je uit weg.

Gevoelens van superioriteit en minderwaardigheid zijn eigenwaan, maken je egoïstisch, ik-gericht. Zowel een meerderwaardigheidscomplex als minderwaardigheidscomplex komen voort uit onzekerheid. Het zijn twee uitingsvormen om onszelf op een voetstuk te plaatsen, ons waardevol als mens te voelen. Laat je honger naar eer je er niet toe aanzetten om mensen te verachten of om mensen te benijden.

Het Evangelie biedt een alternatief, een zelfbeeld niet gebaseerd op vergelijking met anderen. Waardoor je niet te groot en niet te klein van jezelf denkt, het maakt vrijmoedig en bescheiden tegelijk. Het Evangelie maakt klein : je bent net als iedereen een zondaar die alleen uit genade gered kan worden. En het Evangelie maakt groot : je bent een geliefd kind van God, waardevol in ogen van Schepper, lees Psalm 139. Als anderen jou klein willen maken, bedenk dan : wat jij van mij denkt is totaal onbelangrijk. Mijn gerechtigheid, identiteit, redding, waarde ontleen ik niet aan jouw acceptatie,

maar aan het feit dat Jezus Christus mij aanvaardt. Als jij jezelf te groot maakt, bedenk dan : hoe ik over mijzelf denk, is niet waar het om gaat. Ik ben net zo zondig als die ander en verdien evenmin Christus’ liefde als hij of zij. Als we last hebben van eigenwaan, in welke vorm dan ook, dan moeten we ons gevoel van eigenwaarde baseren op wie wij, ik en de ander, ten diepste zijn. Buiten kerk zie je dan allemaal schepsels die vol liefde en toewijding door God zijn geweven in de schoot van hun moeder. Binnen de kerk zie je allemaal broers en zussen die in en door Christus door God zijn aanvaard, waar de Geest in het hart is uitgestort, waardoor we roepen : Abba Vader! Kinderen van één Vader!

Leef met een zelfbeeld gebaseerd op het Evangelie!

Delete al jouw gedachten over anderen en jezelf die niet overeenkomen met het Evangelie.

Zoek je eer en trots niet in anderen en jezelf te oordelen en veroordelen.

Maar leef als kind en erfgenaam van God.

En wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de (denk)richting volgen die de Geest ons wijst!

Floris den Oudsten v.d.m.
predikant Gereformeerde Kerk Enter 
contactgegevens:
Rijssenseweg 11 7468 AA Enter
0547-381384