Zondag 22 september lazen we het laatste gedeelte uit de Galatenbrief : ’s morgens Paulus’ laatste waarschuwing en ‘s avonds zijn laatste uitnodiging. Maar de waarschuwing en de uitnodiging hebben ten diepste dezelfde boodschap : leef vanuit het Evangelie!
We lazen Galaten 5:22 – 6:18
Ongewenste mail/post : jouw naam staat er op, maar de rest is onpersoonlijk. Die gooi je weg, het doet je niets. Maar een handgeschreven brief – krijg je die nog wel eens? – daar ga je voor zitten. Het slot van de brief schrijft Paulus eigenhandig, hij neemt de pen over van zijn secretaris, om zijn brief vol hartstocht af te sluiten. Ga er maar even voor zitten…
Het is zijn laatste oproep, uitnodiging, aan de jonge christenen om op het Evangelie te blijven vertrouwen voor hun redding én om er dagelijks uit te leven.
Eerst wil Paulus de Galaten nogmaals overtuigen: het echt christelijke leven is ten diepste een innerlijke verandering en niet een uiterlijke naleving van iets. Het is iets wezenlijks en basaals, niet iets oppervlakkigs en bijzaak. Weer wijst Paulus op de motieven van de dwaalleraars : ze willen alleen goede indruk maken, willen zich uiterlijk mooi voordoen. Eerder schreef Paulus dat de verkondiging van het Evangelie en het kruis een struikelblok is. Mensen voelen zich beledigd als hun wordt verteld dat ze te zwak en te zondig zijn om zelf maar iets bij te dragen aan hun redding. Het Evangelie is een struikelblok voor ruimdenkende mensen die het Evangelie intolerant vinden, omdat het beweert dat de enige manier om gered te worden, via het kruis loopt. Het Evangelie is een struikelblok voor traditioneel en nette mensen, omdat het Evangelie beweert dat ‘goede’ mensen zonder kruis net zo’n groot probleem hebben als ‘slechte’ mensen : zowel Nicodemus als de moordenaar aan het kruis hebben Jezus nodig. Het Evangelie is een struikelblok omdat het kruis zich afzet tegen elke vorm van zelfverlossing. De wereld heeft niets tegen religie en moraal, netjes leven. Velen vinden het goed om er iets van te weten, het is goed voor de samenleving. Baat het niet, het schaadt ook niet. Maar men struikelt over het kruis, daarom worden mensen die het kruis liefhebben, vervolgd. Extra mikpunt van roddel, laster, haat. In Bruinisse had ik meerdere gemeenteleden die dat dagelijks, in bijzonder op zondag, ervoeren (luister voor de voorbeelden de preek na). Wat de gevolgen zijn als je uitkomt voor je geloof in Jezus Christus. Dat je beroemen op het kruis je niet populairder maakt, en dan toch je geloof belijden, los van wat anderen zeggen.
Veel christen vereren een nep-zaligmaker/geluksmaker die goedkeuring heet. Ze doen er alles voor. Dan kunnen ze ergens op beroemen : dat zij zelf en anderen ze een goed mens, nette kerkganger vinden. Maar dan ga je je richten op uiterlijkheden en gedrag i.p.v. de innerlijke verandering van het hart, je motieven en karakter. Het Evangelie werkt van binnen naar buiten, de innerlijke verandering van hart leidt tot nieuwe motivatie voor bepaald gedrag, nieuwe handelswijze. Dwaalleraars verkondigen een buitenkantreligie: ze leggen nadruk op gedrag, hebben het nooit over het hart, blijven altijd oppervlakkig. Leven gebaseerd op uiterlijkheden en gedrag als middel om gered te worden, maakt ons misschien trots en populair, maar geeft ons niet het eeuwige leven én ook niet leven dat God ons nu al gunt : vrij en blij.
Uiteindelijk is kern van Evangelie : waar laat jij je op voorstaan?! Wat is diepste reden waarom jij denkt dat het goed is tussen jou en God?
– Je kan het alleen doen, omdat je goed mens bent. Dan zit het goed tussen eeuwige en volmaakte God en jou, omdat jij perfect, zondeloos leeft…
– Je kan het met Jezus doen, Hij gestorven voor je zonden, jij doet de rest : goede werken. In werkelijkheid maken goede werken alsnog het laatste stukje van de brug over de kloof tussen God en mens… Je leeft een goed leven om jezelf te kunnen beroemen. Jezelf een schouderklopje te geven omdat je een plekje voor jezelf hebt gereserveerd in hemel.
– Je kan ook het hele Evangelie begrijpen, alleen op het kruis van Christus vertrouwen, je hart laten vullen door Gods Geest.
Onze identiteit, ons zelfbeeld is gebaseerd op wat ons een gevoel van eigenwaarde en betekenis geeft, waarop we ons laten voorstaan. Religie doet ons vertrouwen in iets in ons zelf, het moet nu gebeuren, door ons. Het Evangelie doet ons vertrouwen in iets buiten ons zelf : het kruis, eeuwen geleden, door Jezus volbracht
Zo vat Paulus het Evangelie samen in vs.14 : Maar ik zal mij volstrekt niet beroemen op iets anders/ik wil me op niets anders laten voorstaan, dan op het kruis van onze Heer Jezus Christus, door Wie de wereld voor mij gekruisigd is, en ik voor de wereld.
Gered, enkel en alleen dankzij het werk van Christus, niet dat van mezelf. Jezus heeft een plaats voor mij gereserveerd in de hemel en geeft mij die voor niets.
Je ergens op laten voorstaan, dat is, hoog over opgeven van iets, veel vertrouwen in hebben. Weten dat je alleen door Christus gered bent, zorgt dat je vol vertrouwen en vreugde je er op laat voorstaan. Geen vertrouwen in en op jezelf, maar op en in Christus. Met als gevolg dat de wereld je niets meer doet. Een christen maakt zich niet meer druk om wat wereld/anderen van hem/haar vindt, daar moet je boven staan. Of, de natuurlijke wereld heeft niet langer iets over je te zeggen. Er is niets meer in de wereld dat ook maar enige macht over christenen heeft. De wereld is niet dood, maar de wereld is dood/gekruisigd voor een christen. Eerst werd Christus gekruisigd : de verheerlijkte Christus stond op in nieuw leven. Toen werden christenen gekruisigd : met Christus ben ik gekruisigd, ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Nu wordt de wereld gekruisigd : een nieuwe wereld ontvouwt zicht…
Het is volkomen onbelangrijk of men wel of niet besneden is, het is volkomen onbelangrijk wat jij of een ander denkt, vindt, voelt of doet, het is volkomen onbelangrijk waarop jij je laat voorstaan. Belangrijk is dat jij je laat voorstaan op het kruis van Christus, waardoor de oude wereld is gekruisigd, dood, en wij in die nieuwe wereld gaan leven.
Want, zegt Paulus, het is belangrijk dat men een nieuwe schepping is. Het is belangrijk dat jij het Paulus nazegt : mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. Het Evangelie vernietigt de kracht van deze wereld, omdat niets in deze wereld je werkelijk kan redden. Paulus zegt dus niet dat je niets meer te maken moet hebben met mensen en dingen van deze wereld. Een christen is juist vrij om van de wereld te genieten, omdat hij niet langer bang hoeft te zijn of haar moet aanbidden. Omdat je al onderdeel bent van de nieuwe wereld, als nieuwe schepping.
Ik zat vroeger op een streng-reformatorisch middelbare school. Toen ik die jaren later nog eens bezocht, had ik geen last meer van de regels, wat men vindt van uiterlijkheden, van de conrector met wie ik altijd in de clinch lag. Ik liep er dankbaar, kon er genieten, wetend dat ik onderdeel was van een nieuwe wereld, nieuwe schepping. Wat ik iedereen gun.
Niet wat anderen over je zeggen, niet wat je over jezelf denkt, maar het Evangelie is bepalend.
Paulus herhaalt nog maar eens 5:6 in 6:15 : Het is volkomen onbelangrijk of men wel of niet besneden is, belangrijk is dat men een nieuwe schepping is.
Religieuze of morele prestaties en religieuze of morele mislukkingen zijn volkomen onbelangrijk, omdat het niet gaat om wat ik gedaan heb, maar om wat Christus heeft gedaan, volbracht. Dankzij het Evangelie voelen we ons niet minderwaardig of geïntimideerd, maar ook niet superieur. Het enige wat er toe doet, is dat we door de gekruisigde Christus een nieuwe schepping zijn geworden. Het Evangelie verandert mijn toekomst : ik ontvang een plek in Christus’ volmaakte nieuwe schepping. Het Evangelie verandert mijn heden, doordat je op een totaal nieuwe manier naar jezelf en anderen gaat kijken. Het Evangelie verandert de grond onder mijn bestaan en mijn identiteit, datgene waar ik me op laat voorstaan. Hij is de rots waarop ik sta; de vaste grond van mijn bestaan. Niets in deze wereld heeft het over mij voor het zeggen. Ik ben eindelijk vrij om van de wereld te genieten, want ik heb wereld niet nodig. Ik voel me niet minderwaardig en niet superieur ten opzichte van wie dan ook en ik word nee, ik ben compleet vernieuwd. Ik ben een nieuwe schepping, nu al : ik word nee, ik ben totaal anders en totaal iemand anders.
Allen die naar deze regel leven, bij deze maatstaf blijven, deze manier van leven eigen maken, voor wie het de basis is van alles wat je doet, die ervaren vrede en barmhartigheid, maken deel uit van het Israël van God. Christenen zijn allemaal kinderen van Abraham, erfgenamen van de beloften die God hem gedaan heeft. Zelfs in zijn laatste regel herinnert Paulus de Galaten aan het Evangelie : de genade van de Heer Jezus Christus. Dat is de enige manier waarop we het christelijke leven binnengaan, waarop we erin verder komen en alles wat we er ooit voor nodig hebben. Door genade komen we verder, niet door iets wat we zelf doen. Dit Evangelie van genade is wat de Galaten moeten kennen en liefhebben ‘met hun geest’ (HSV), jouw totale manier van leven. In dit leven en in het op ons toekomende leven : gelukzalig en zekerheid.
Zo mogen we brief aan Galaten lezen, herlezen en overdenken. Bovenal, uit leven : Jezus alleen, dankzij zijn sterven leef ik nu! Hij is de rots waarop ik sta; de vaste grond van mijn bestaan!
Floris den Oudsten v.d.m.
predikant Gereformeerde Kerk Enter
contactgegevens:
Rijssenseweg 11 7468 AA Enter
0547-381384
