19Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met Christus ben ik gekruisigd: 20ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. 21Ik verwerp Gods genade niet; als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn. (Galaten 2:19-21)
Ik ben gestorven en leef voor God,
ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij,
mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God.
Leven voor God, Christus die in je leeft …
Dat betekent in de context van de Galatenbrief dat je niet langer op je eigen morele inspanning of de wet vertrouwt. Je niet langer probeert door goed je best te doen geliefd te worden door God, anderen, jezelf. Dat je daaraan sterft, beseft dat het een doodlopende weg is, maar vertrouwt op het werk van Christus, op de weg van het leven gaat lopen. Je leven wordt aangesloten op de meeste krachtige energiebron, Gods Geest binnen in ons hart. Waarbij niet meer ik leef, maar Christus in mij, leven door geloof in Zoon van God : Jezus alleen
Het Evangelie is de manier waarop we het koninkrijk van God binnengaan. Maar het Evangelie is nog veel meer. We zijn, worden niet alleen gered, maar we groeien ook dankzij het Evangelie. Het is niet zo dat we beginnen door geloof in Jezus en dan verdergaan en groeien door wat we zelf doen. We zijn, worden niet alleen gerechtvaardigd door geloof in Christus, maar ook geheiligd door geloof in Christus. We laten het Evangelie nooit achter ons…
Voor het goed begrijpen van de brief aan de Galaten zijn er 3 groepen belangrijk:
– joden, besneden, maar verwerpen Jezus als Christus,
– christelijke joden, besneden, belijden Jezus als Christus,
– Galaten, christelijke heidenen, niet besneden, belijden Jezus als Christus.
De jood Paulus, besneden, belijdt Jezus als Christus, schrijft een brief aan de Galaten, heidenen, niet besneden, belijden Jezus als Christus, omdat anderen het Evangelie verdraaien. Die anderen zijn de joden in Jeruzalem, besneden, belijden Jezus als Christus, en bang voor de joden, besneden, maar verwerpen Jezus als Christus, (zoals Saulus vroeger). Paulus : alleen het geloof in Christus maakt je voor God rechtvaardig. Dus niet besnijdenis of andere menselijke voorwaarden. Maar blijkbaar is er iets goed misgegaan bij de Galaten want Paulus schrijft…
We lezen Galaten 3 : 1 – 14 (NBV)
Koorddanser Charles Blondin liep in 1859 als eerste over een touw over de Niagarawaterval. Vol zelfvertrouwen deed hij dit voorwaarts, achterwaarts, geblinddoekt, zittend op een stoel, etend aan een tafel, zelfs met iemand op zijn rug… Charles vroeg een vrijwilliger uit het publiek en uiteindelijk stapte iemand naar voren.
Zou jij dat hebben gedaan? Op iemands rug klimmen die vervolgens over een touw gaat lopen? Is het een kwestie van vertrouwen of ben je dan knettergek? En stel je voor, dat halverwege de persoon op de rug van Charles zou zeggen : alles leuk en aardig, maar ik vertrouw jou niet meer, de rest loop ik zelf wel. Laat me zakken en ik ga alleen verder. Wat denk je dat anderen zeggen? Ben je helemaal gek geworden? Heb jij je verstand verloren? Hoe denk jij dat jij het gaat halen in je uppie?
We lazen Galaten 3 : 1. Na Paulus’ verbazing aan het begin van de brief, is hij nu nog heftiger : Galaten, jullie hebben jullie verstand verloren! Wie heeft jullie in zijn ban gekregen/betoverd? Paulus wil maar één ding weten: ontvang je Gods Geest door de wet na te leven of door te luisteren en te geloven?
De kern van het Evangelie gaat niet over hoe je leeft, maar wat Jezus voor ons heeft gedaan aan het kruis. Het Evangelie verkondigt wat er is gebeurd/gedaan voor ons, daarna pas wat er door ons gedaan moet worden. Christen ben je niet als je veel van Jezus weet, maar als je Jezus als de gekruisigde kent. Beseft welke betekenis zijn dood voor ons heeft. Niet dat Jezus gewoon stierf, maar dat Hij stierf voor onze zonde. Zo is het bij de Galaten gegaan : ze luisterden naar het Evangelie én geloofden het Evangelie, met alle praktische consequenties. Paulus zet daarbij geloven tegenover de wet naleven, vertrouwen op Geest tegenover het vertrouwen op eigen kracht. Het Evangelie geloven is niet dat je het eens bent met het verhaal over Jezus, maar dat je niet langer door de wet gered wordt. We spannen ons allemaal in om op eigen kracht ons einddoel te bereiken, om ons zelf aanvaardbaar te maken voor God, onszelf en anderen, en we vertrouwen daarvoor op onze inspanningen in moreel opzicht, op wat we doen, wat we hebben, wat anderen over ons zeggen. Het Evangelie geloven, is onze eigen manier van gelukzoeken loslaten, ophouden met de wet na te leven, stoppen met op eigen kracht te vertrouwen. Geloven dat het echt gebeurd is zoals beschreven in Bijbel, daardoor gerechtvaardigd, werkelijk gelukkig. Daarom niet teruggaan van Geest naar vlees, eigen kracht in plaats van Gods kracht om einddoel te bereiken, dan verlies je Geest, moet je in eigen kracht. Het is vandaag Pinksterfeest, we vieren dat de Geest je leven binnen komt als je gelooft in verlossing door genade alleen door Christus alleen. Als Gods goede Geest je leven bepaald, dan wil je toch niet meer anders?! Als Charles Blondin je over dat touw draagt, dan haal je het toch niet in je hoofd om zelf verder te willen lopen?!
De Galaten geloofden het Evangelie van de gekruisigde Christus, beseften de levens veranderende impact ervan voor hun leven, ze hadden de Geest ontvangen… Maar nu zijn ze betoverd, hebben ze hun verstand verloren…
Hoe zit dat met ons?! We geloven, maar leven we voor God, leeft Christus in ons, hebben we de Geest ontvangen en leven we als Geestvervulde mensen?
Veel christenen denken: We zijn gered door het Evangelie, maar vervolgens groeien we als christen door op elk terrein van ons leven de Bijbelse richtlijnen toe te passen. Maar we zijn niet alleen gered door het Evangelie, we groeien ook als christen in ons leven, door het evangelie toe te passen op alle terreinen van ons leven. Niet door de Bijbel te gebruiken als trucje, maar dagelijks uit het bevrijdende Evangelie te leven. Zoals die man op de rug niet moest gaan twijfelen aan Charles, zo moeten wij niet twijfelen aan God…
Maar het gaat zo vaak zo anders, ons geloof is kwetsbaar. Onze ongehoorzaamheid en ongeloof is niet een gebrek aan wilskracht. We moeten dus niet harder ons best doen, dan gaan we vertrouwen op eigen inspanningen om wet te houden. Bij ongehoorzaamheid en ongeloof moeten we beseffen, dat we de controle over eigen leven willen houden door goede werken. We ons laten bungelen aan wat we doen, hebben en anderen over ons zeggen. Groeien als christen vereist voortdurende bekering, steeds weer beseffen dat we zo vaak op onze eigen manier ons geluk nastreven, maar dat dit een mission impossible is. We moeten ons de gekruisigde Christus voor ogen stellen, hij is gestorven voor onze zonde, hij heeft ons bevrijd van kwade doodsmachten en doen opstaan in nieuw leven. Jezus leeft en ik met Hem!
Als jouw probleem is dat je snel boos wordt, dan is oplossing dus niet dat God dat wegneemt, kracht geeft om te vergeven. Maar dan moeten we het Evangelie toepassen, inzien dat boosheid gevolg is van niet leven in overeenstemming met Evangelie. We zijn begonnen met Jezus als onze Redder, maar er is iets anders in de plaats gekomen wat onze redder is geworden. In plaats van te geloven dat Christus ons houvast is, zoeken we iets anders als ons houvast. In plaats van alleen maar te hopen dat God de boosheid weg zal nemen of op wilskracht die boosheid te overwinnen, zouden we ons zelf moeten afvragen : Als ik zo boos word en vergeven zo moeilijk vind, waar heb ik dan blijkbaar behoefte aan? Wat ontvang ik niet, wat ik wel nodig denk te hebben om me gelukkig te voelen, hoop te hebben, waardevol mens te zijn? We zijn vaak boos omdat we het gewoon gemakkelijk en leuk willen hebben, het niet zo gaat als wij willen, we goedkeuring van anderen nodig hebben. Gemak, goedkeuring van anderen en controle van onszelf, daarbij zoeken we in praktijk onze heil. Als het niet gaat zoals wij willen, raken we verbitterd. De oplossing is niet nog beter je best doen. De oplossing is je bekeren van jezelf willen redden/gelukkig maken en van het gebrek aan vreugde over het voltooide werk van Christus. Dan is de wortel van boosheid weggenomen.
Om dit uit te leggen, gebruikt Paulus een voorbeeld : Abraham. Dat is een geniale zet richting zijn tegenstanders, christelijke joden, die beweren: Geweldig dat christelijke geloof, leven met Christus, maar om bij God te horen moet je wel leven als jood. Paulus vraagt : is dat zo?
Abraham is de stamvader van de Joden. Het volk Israel is ontstaan toen God aan Israëls stamvader Abraham beloofde dat Hij voor zijn nakomelingen een groot volk zou maken dat mocht wonen in het land dat God hun zou geven, onder Gods zegen. Deze Abraham zal jullie weer verstandig maken. Want, hij vertrouwde op God en dat vertrouwen werd als daad van gerechtigheid toegerekend. Toekennen/toerekenen : iets krijgt een bepaalde status wat het eerst niet had. Bij aanschaf van de piano was het ook mogelijk om eerst te huren. Als je later toch koopt wordt eerdere huur gerekend als onderdeel van de koopprijs. Eerdere betaling wordt andere status toegekend.
Vertrouwen van Abraham was niet alleen leuk voor Abraham, maar zorgt voor rechtvaardiging door God: God behandelde Abraham alsof hij rechtvaardig leven leidde. Abraham werd als rechtvaardig beschouwd, zonder dat hij het verdiende.
Veel religies, maar ook veel christenen, maken ervan : we proberen zo goed mogelijk, rechtvaardig te leven en daarmee God te behagen en door Hem aanvaard te worden. Of de andere kant : je leeft slecht, onrechtvaardig en daardoor raak je van God vervreemd, wil God niets met je. Het Evangelie van Christus is: het is mogelijk om geliefd te zijn en aanvaard te worden door God terwijl we van onszelf schuldig en onvolmaakt zijn. Volgens Luther zijn christenen : simul justus et peccator – tegelijk rechtvaardig en zondig. De status van rechtvaardige wordt je niet geschonken omdat je in je hart een bepaald niveau van onderwerping en aanbidding hebt bereikt. Je stelt geen orde op zaken in je leven
om daarmee toegerekende gerechtigheid te verdienen. Zondaars worden gerechtvaardigd, Jezus neemt zondaars aan, maakt zondaars tot Gods kinderen.
Iedereen die gelooft, is kind van Abraham, niet vanwege fysieke afstamming of besnijdenis. Vertrouwen is geloven, geloven in Gods leiding, niet in wat wij presteren. Want toen Abraham geloofde was hij kinderloos en zijn vrouw onvruchtbaar: ze konden geen kinderen krijgen. Toch beloofde God hem dat zijn nageslacht zo talrijk zou zijn als de sterren. God ging zelf ingrijpen in de geschiedenis en iets groots tot stand brengen dat volledig buiten het vermogen van een mens lag,hoe gelovig of voorbeeldig ook. De belofte van een erfgenaam hing helemaal van God af en in het geheel niet van Abraham. Abraham moest geloven dat God het zou doen.
Abraham was een gelovige, vertrouwde God voor zijn geluk. Maar je kan ook op een andere manier leven, geluk van iets of iemand anders verwachten. Wat maakt je gelukkig, is de basis van je bestaan? Wat je doet, wat anderen van je zeggen, wat je hebt, zoals mobiel. Steeds meer mensen kunnen niet meer functioneren zonder mobiel. Maar het lijkt het erop dat steeds meer mensen prima functioneren zonder God…
Is er iets dat me het gevoel zou geven niet meer te leven als ik het kwijt zou raken?
Wie gelooft als Abraham wordt gezegend! Als je niet gelooft en vertrouwt, maar het van de wet naleven verwacht, dan ben je vervloekt… Dat klinkt hard, laat het me uitleggen.
Ieder die zich niet houdt aan alles wat de wet bepaalt, dat niet doet, die is vervloekt.
Als God bestaat, als de Bijbel waar is, dan zijn er 2 opties:
1) Heilig/perfect leven door 100% de wet te houden, zoals God wil. Dan ben je van jezelf, van nature, heilig/perfect/volmaakt.
2) Of je leeft niet heilig/perfect, zondigt keer op keer, het lukt maar niet om de wet van God te houden, het lukt maar niet om te leven zoals God wil. Dan wordt je geheiligd door geloof in Christus als verlosser, waardoor je in Gods ogen net zo heilig bent als zijn volmaakte Zoon.
Maar zou dat lukken? Kan jij met jouw goede levenswandel, 100% wet houden, leven zoals God wil, heilig/perfect? Kan jij net zo heilig zijn als de heilige God zelf? Als we dat niet volkomen doen, zijn we al gezakt, ben je vervloekt, als onheilige bij heilige God zijn is onmogelijk. En het komt heel precies, zoals ik op 1/10 ben gezakt, zo is het bij God ook alles of niets… En kan jij leven met de gevoelens van teleurstelling, onzekerheid, angst? Je weet nooit of het wel goed genoeg was, je vervloekt je zelf of anderen vervloeken je vanwege jouw falen, te kort schieten, niet voldoen aan verwachtingen.
Bevrijd worden van vloek kan alleen door Jezus. Christus heeft ons vrijgekocht van vloek van de wet door voor ons een vloek te worden. Want vervloekt is iedereen die aan het hout hangt. In Oude Testament was er de doodstraf door steniging, daarna werd het lijk aan een paal gehangen als symbool dat God hem afwees. De persoon werd niet vervloekt omdat hij daar hing, maar werd opgehangen als teken van zijn vervloeking. Christus werd aan een paal met dwarsbalk gehangen, om te laten zien dat hij vervloeking onderging van goddelijke afwijzing. Daar aan het kruis kocht hij ons vrij, met zijn bloed kocht hij ons vrij. Heer uw bloed dat reinigt mij, doet mij leven en maakt mij vrij
Hij onder ging de vloek die wij verdiend hadden, zodat wij de zegen konden ontvangen die Hij verdiende : genade. Mercy : niet krijgen, wat je wel verdiend hebt, dood / vloek; grace : wel krijgen, wat je niet verdiend hebt, leven / zegen
Jezus heeft niet de zonde op zich genomen, maar is voor ons vloek geworden, werd zondaar. Jezus werd zondaar én tegelijk werden wij, zondaars, rechtvaardigen. In Gods ogen : Jezus = zondaar, wij = rechtvaardig, volkomen volmaakt. Redding is veel meer dan vergeving, niet schone lei, maar worden volmaakt : rechtvaardig en heilig. Dat blijven we ook, zolang we geloven en niet terugvallen op eigen kracht alsof we de zegen moet verdienen. Dan heb je jouw verstand verloren.
Nog even terug naar Charles Blondin. De climax was dat hij met een kruiwagen over het touw naar de overkant ging. De menigte juichte. Toen riep Charles ‘geloven jullie ook dat ik het kan met iemand in die kruiwagen?’ En iedereen riep ‘ja, dat geloven we’. Toen wees Charles iemand aan ‘stap maar in’ maar de man weigerde. En zo weigerde iedereen. Iedereen geloofde dat het kon, maar niemand vertrouwde Charles, niemand durfde in die kruiwagen te stappen. Uiteindelijk stapte een vrouw naar voren, in de kruiwagen…
Wat zou jij hebben gedaan? In die kruiwagen?! Ik ben niet gek, ik heb mijn verstand nog!
Ik ben gestorven en leef voor God,
ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij,
mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God.
Zo leven, leven voor God, Christus leeft in mij, het is een grote uitdaging, voor mensen die durven, vertrouwen, geloven. Je kan het Evangelie geloven, Jezus geweldig vinden, maar durf je het echt te zingen ‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God?
Vandaag vieren we het Pinksterfeest, feest van de Geest, Gods verstand.
Voor iedereen die zijn verstand heeft verloren of zich beroept op zijn gezonde verstand, blijft staan aan de kant, klinkt de belofte dat door geloof we Gods Geest, Gods verstand, hebben ontvangen.
Leven voor God, Christus leeft in mij, Gods Geest/verstand leidt mijn leven.
Durf jij het aan? Kom je in beweging? Zing je : u bent alles waar ik voor leef?!
Floris den Oudsten v.d.m.
predikant Gereformeerde Kerk Enter
contactgegevens:
Rijssenseweg 11 7468 AA Enter
0547-381384
