Ons ‘hopen’ is geen zeker weten, maar ‘misschien’, ‘afwachten maar’…
Bijbel ‘hopen’ is absoluut zeker weten, alleen nog even wachten, dan zal het gebeuren! Je ziet er naar uit alsof je het al hebt, dat is hopen in de Bijbel. Vol verwachting klopt ons hart…
We zullen zondagmorgen ontdekken wat dit filmpje van de prijsuitreiking bij het EK in 2017 ons leert over Bijbels hopen en hoe het Avondmaal een maaltijd van de hoop is. We lezen Galaten 5:1-12, over bevrijd zijn en bevrijd leven…
Welkom zondagmorgen in de kerkdienst die om 9.30u begint. Voor de kinderen van groep 1-8 is er kinderkerk, voor de allerkleinsten is er crèche in Ons Centrum. De collecte is voor het diaconale project ‘Versterk de kerk in Pakistan’, (onze) kerk in actie!
p.s.
Na de morgendienst wordt er een hand-out uitgedeeld die deels al een tipje van de sluier oplicht wat betreft de avonddienst. Het begrip ‘vlees/eigen begeerten’ en ‘over-verlangen’ leg ik al kort uit. Maar de ‘werken van het vlees’ en de ‘vrucht van de Geest’ worden er ook op uitgelegd, maar die bespreek ik niet in de preek. In de preek zal ik slechts verwijzen naar de hand-out.
Waar verlangen jij heel erg naar? Wat zou jou echt gelukkig maken? Wat zou jou echt geliefd doen voelen?
We lezen
zondagavond Galaten 5, waar gaat het over de levenslange strijd die in
elke christen gaande is. De strijd tussen Gods Geest en het vlees/de
zondige natuur/de eigen geest/de eigen begeerten. We laten ons
óf leiden door de Gods Geest óf we zijn gericht op onze eigen
begeerten/eigen geest/zondige natuur, de begeerten van het vlees.
Het vlees of de
eigen begeerten is dat deel van ons leven dat ons naar de zonde
toetrekt. Het is het tegenovergestelde van dat deel van ons dat naar God
verlangt. Het is ons zondige hart, dat aspect van ons hart,
dat nog niet is vernieuwd door Gods Geest. Dat is in strijd met, staat
tegenover Gods Geest in ons. De strijd is dus niet buiten ons, maar in
ons.
De Geest is het
vernieuwde christelijke hart, nieuw gemaakt door de Geest. Het vlees, de
begeerten is wat nog over is van voor we de Geest in ons ontvingen en
toelieten. Onze begeerten is de mens zonder strijd met/tegenwerking
van de Geest. Maar door de Geest van Christus, uitgestort in ons hart,
is er een vernieuwingsproces begonnen, met strijd/tegenwerking. Door dit
vernieuwingsproces is er een nieuwe natuur in ons ontstaan.
Begeerten kan je
uitleggen als over-verlangen/over-begeren. Een abnormaal sterk
verlangen, een allesoverheersende aandrang en begeerte. Want het
belangrijkste probleem van ons hart is niet het verlangen naar verkeerde
dingen. Het belangrijkste probleem is het veel te sterk verlangen naar
goede dingen. Dat wordt een afgod door over-verlangen, letterlijk ‘te
veel van het goede’. Het zondige over-verlangen wordt onze tweede
natuur, gaat over ons heersen. In elk christen is
er een strijd gaande, staan twee partijen tegenover elkaar. Want er is
ook nog de vrucht van de Geest…die geleidelijk, maar onvermijdelijk
groeit. Die zo sterk is, zo sterk als een plant die door het asfalt heen
breekt…
Welkom
zondagavond in de kerkdienst die om 19.00u begint. De collecte is voor
het diaconale project ‘Versterk de kerk in Pakistan’, (onze) kerk in
actie!
p.s.
Voor de avonddienst wordt er een hand-out uitgedeeld die deels al een tipje van de sluier oplicht wat betreft de avonddienst. Het begrip ‘vlees/eigen begeerten’ en ‘over-verlangen’ leg ik al kort uit. Maar de ‘werken van het vlees’ en de ‘vrucht van de Geest’ worden er ook op uitgelegd, maar die bespreek ik niet in de preek. In de preek zal ik slechts verwijzen naar de hand-out. De hand-out is ook hier te lezen.
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter contactgegevens: Rijssenseweg 11 7468 AA Enter 0547-381384
Je
zult maar belijdenis hebben gedaan : kind van God, erfgenaam, … (we
stonden in de belijdenisdienst stil bij de Galaten 4:1-7) Of bij de doop
van je kind grote dingen hebben beloofd… Of uitzien
naar het Avondmaal volgende week. Vol vuur gelovend, van harte
liefhebbend, vol vertrouwen hopend : JA!
Zo was het de Galaten ook vergaan, maar toch schrijft Paulus :
Hoe is het dan toch mogelijk dat u die God hebt leren kennen,
meer nog, door God gekend bent, u opnieuw tot die zwakke, armzalige
machten wendt en u daaraan als
slaven onderwerpen wilt?
Veel
christenen in Galatië hadden vroeger de afgoden in de afgodentempels
gediend, zondig geleefd. Paulus waarschuwt : keer niet terug naar die
vorm van heidense afgodendienst! Want nu kennen jullie
God : nu moeten jullie christelijk leven: gewoon netjes leven, wetten
houden… Toch?! NEE!!!
Gal.3:26-27 :
want door het geloof en in
ChristusJezus bent u allen
kinderen van God.
U allen die door de
doop één met
Christus bent geworden, hebt u met
Christus omkleed.
Gal.4:4-7 :
Maar toen de tijd gekomen was zond God zijn Zoon, geboren uit een vrouw en onderworpen aan de wet,
maar gezonden om ons vrij te kopen van de wet opdat wij zijn
kinderen zouden worden.
En omdat u zijn
kinderen bent, heeft God ons de Geest van zijn Zoon gegeven, die ‘Abba,
Vader’ roept. U bent nu geen
slaven meer, u bent
kinderen van God en als zijn
kinderen bent u erfgenamen, door de wil van God.
Gal.4:9 : Hoe
is het dan toch mogelijk dat u die God hebt leren kennen, meer nog,
door God gekend bent, u opnieuw tot die zwakke, armzalige machten wendt
en u daaraan als
slaven onderwerpen wilt?
De
hele Galatenbrief is een waarschuwing tegen wetticisme, het gevaar van
terugkeren naar een leven gebaseerd op zwakke en arme grondbeginselen,
om die te dienen. Waarbij het gevoel ook wettisch
kan zijn, de groepsdruk… Pas op, trap niet in die gevaarlijke valkuil.
Het
gaat hier echter niet om terugkeer naar heidendom, maar naar
rechtvaardiging uit wet en werken. In Gal. 2:14-16 lazen we eerder hoe
Paulus tegen Petrus zei :
‘Jij
bent een Jood, maar je leeft als een heiden en houdt je niet aan de
Joodse gebruiken; hoe kun je dan opeens heidenen dwingen als Joden te
leven?’ Hoewel wij
Joden van geboorte zijn en geen zondaars uit andere volken, weten we
dat niemand als rechtvaardige wordt aangenomen door de wet na te leven,
maar door het geloof in Jezus Christus. Ook wij zijn tot geloof in
Christus Jezus gekomen om daardoor, en niet door
de wet, rechtvaardig te worden, want niemand wordt rechtvaardig door de
wet na te leven.
Jullie zijn toch in Christus Jezus gaan geloven, wat als daad van gerechtigheid is toegerekend?
Zodra
je switcht naar een ander evangelie dat geen Evangelie is ontstaat er
verwarring, door verdraaiing van feiten wordt je weer slaaf. Je bent
bezig je eigen redding te verdienen door Bijbelse
richtlijnen en religieuze voorschriften te houden : slavendienst. Deze
vrome/godsdienstige slavendienst is net zo erg als heidense/zondige
slavendienst : je bent vervloekt. Als je niet voor de wet bent
gestorven, moet je die namelijk helemaal perfect houden
en dat is onmogelijk : dan ben je vervloekt. Als je niet perfect bent,
faalt, zondigt, dan vervloek je jezelf om je falen, vervloeken anderen
jou vanwege je falen : dat gebeurt bijvoorbeeld bij de voetbal als
iemand een 100% kans mist in een belangrijke wedstrijd.
Als
vervloekte slaven zijn we onderworpen aan de grondbeginselen van de
wereld, zwak en armzalig. We geven aandacht aan dingen/personen om
voldoening te ervaren. Daarbij kan alles een afgod worden,
dingen die van nature geen goden zijn : seks, bevestiging door anderen,
… Dingen/personen die onze redder en god worden, ons gelukkig moeten
maken. Maar als iets anders dan Jezus een voorwaarde is voor ons gevoel
van geluk of eigenwaarde, dan wordt dat andere
onze heer en worden wij diens slaaf. Zonder Evangelie, zonder Jezus,
zijn we allemaal slaven, onderworpen aan de afgoden, vervloekt. Als
jongste zoon, losbandig levend, ver weg van het vaderhuis of als oudste
zoon, thuis, voorbeeldig levend (Lukas 15). Beiden
wezen de vader af, er was geen relatie, ze hadden geen kennis aan hun
vader, ze waren vervreemd van het vaderhart. Maar het Evangelie zegt :
ik ben met Christus gekruisigd, niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij.
Voor
de heidenen was het makkelijk : bekeren is radicaal breken met de
zondige levensstijl, te zien aan de zichtbare buitenkant. Voor
christenen dreigt het gevaar van schijnheiligheid omdat het
moeilijker te herkennen is, door de onzichtbare binnenkant. Daarom
vreest Paulus voor de Galaten,
want
God ziet het hart aan. Ze willen voorbeeldig leven als kind, maar ook
dan kan je in je hart slaaf zijn, afgoden dienen. En dat is nog erger
dan zondig leven : je hebt het zelf niet door én
geeft anderen onterecht idee dat het zo hoort.
Daarom…nu u die God hebt leren kennen, meer nog, door God gekend bent
: dan heb je de ideale relatie met de Vader. Belangrijker dan dat jij
God kent is dat God jou kent, van
voor grondlegging der wereld. Christen ben je niet, omdat jij God kent,
maar vanwege het feit dat God jou kent. Kennen is een persoonlijke
relatie hebben, je kind/zoon van God weten.
Niet wij hebben Hem, maar Hij heeft ons uitgekozen.
Door
zijn Zoon te zenden, door zijn dood en opstanding ons tot kinderen aan
te nemen, door zijn Geest te zenden en in onze harten uit te storten,
waardoor we roepen : Abba, Vader! Onze liefde naar
God, God kennen, is van veel dingen afhankelijk : ons gevoel,
omstandigheden. De jongste en oudste zoon waren de liefde voor hun vader
kwijt geraakt, maar de vader is altijd van ze blijven houden. Gods
liefde voor ons is een feit, onwankelbaar, los van onze
gevoelens en onze omstandigheden. Als we daar aan gaan twijfelen, gaan
we afgoden maken, anderen ongenadig de maat nemen. Maar dat is niet
nodig : u bent geen slaaf meer, maar zoon. En als u zoon bent, en dat
bent u, dan bent u ook erfgenaam van God, door
Christus. Het fundament van onze geloofszekerheid is niet in hoeverre
ons hart gericht is op God, maar hoe God ons kent, kennis aan ons heeft,
liefheeft. En als we met Christus zijn omkleed, ziet God de Vader niet
meer ons leven, maar door ons geloof Christus
die in ons leeft.
Dan
haalt Paulus Hagar en Sara er bij, in de discussie of je echt kind van
Abraham bent als je je niet houdt aan de hele wet van Mozes, voor die
mensen die onder de wet willen zijn, die vertrouwen
op de wet om daarmee invloed te hebben op hoe God over jou denkt. Er
zijn namelijk twee manieren om tot het gezin van Abraham te behoren :
goed en verkeerd.
De dwaalleraars zeiden :
Het is goed dat jullie in Christus geloven, maar je moet wel
gehoorzaam zijn aan de hele wet voordat je echt als kinderen van Abraham
meetelt.
Paulus zegt : Zodra
jullie in Christus gingen geloven, werden jullie kinderen van Abraham,
erfgenamen van al Gods beloften. En zodra je begint te denken dat je
gehoorzaam moet zijn aan de hele
wet, zijn jullie helemaal geen kinderen meer van Abraham.
Kind van de wet, slaaf óf kind van de belofte, vrij.
God
beloofde Abraham een zoon, erfgenaam. Abraham en Sara waren 75 jaar en
oud en onvruchtbaar, de vervulling van de belofte zou dus via een wonder
van God moeten. Maar Abraham en Sara overleggen,
ze zijn al 10 jaar kinderloos na de belofte van God. Abraham gaat met
de jonge en vruchtbare slavin Hagar ‘werken’ : Ismael wordt geboren. 14
jaar later : zoon Izak wordt geboren bij de oude en onvruchtbare vrouw
Sara, het wonder zoals God beloofd had.
De zoon van de
slavin dankte zijn geboorte aan de loop van de natuur, maar die van de vrijgeboren
vrouw aan de belofte. (Gal.4:
23) Abraham wist Gods belofte, maar besloot om niet op Gods
bovennatuurlijk ingrijpen te wachten. Abraham besloot door menselijk
ingrijpen te regelen
wat God beloofde. Door werken, slim nadenken, goed zijn best te doen,
op natuurlijke wijze de vervulling van Gods belofte te realiseren, door
te doen waartoe hij in staat was samen met Hagar.
Paulus
gaat de provocerende vergelijking aan om hoofdstuk 3 en 4 duidelijk te
maken. Het Sinaï-verbond van de wet, het huidige Jeruzalem, Hagar en de
kinderen die leven in slavernij : iedereen die
van de wet zowel een middel maakt om met God verzoend te worden als
belangrijkste richtlijn voor het leven. Door met Hagar naar bed te gaan,
koos Abraham ervoor om op eigen vermogens te vertrouwen. Abraham koos
de weg van ‘werken’ om de ‘zoon van de belofte’
te krijgen. Hij handelde in geloof, maar het geloof dat hij had, was in
zichzelf, natuurlijk, als zijn eigen ‘redder’. Er kwam alleen maar
ellende van : ruzie tussen Sara en Hagar, Izak en Ismael. Abrahams
poging om zichzelf te verlossen mislukte. Abraham
vertrouwde niet op Gods genade in de vorm van een bovennatuurlijk
ingrijpen in de geschiedenis, maar op zijn eigen vermogens. Als wij niet
meer helemaal op God rekenen, maar ook onszelf willen redden, dan heeft
dat ellende tot gevolg in geestelijk, psychologisch
en relationeel opzicht.
Paulus
gebruikt een allegorie. Hij pakt een fragment uit het verhaal, om te
gebruiken ter verduidelijking, zonder verder te kijken naar het verhaal
in de eigen context. Zo wordt de onschuldige slachtoffer
Hager de bad girl, terwijl ongelovige Sara de good girl
wordt. Gelukkig dat Paulus zegt : het is een beeld, symbolische
illustratie van de genade en werken. Daarom dat Jesaja-citaat, gericht
tegen de Joodse ballingen in Babylon, die dachten dat
ze een uitstervend clubje waren, nooit meer terug zouden keren en er
nooit meer een Israel zou zijn. Tegen die hulpeloze en zwakke
mislukkelingen, de ballingschap was straf, zei Go.
Gal. 4:27
‘Wees verheugd, onvruchtbare vrouw, jij die niet baart. Jubel en juich,
jij die geen weeën kent. Want zij die zonder man is, heeft meer
kinderen dan zij die met een man is.’
Jes. 54:1
Jubel, onvruchtbare vrouw, jij die nooit een kind hebt gebaard; breek uit in gejuich en gejubel, jij die geen weeën hebt gekend. Want – zegt de
HEER –, de kinderen van deze verstoten vrouw zullen talrijker zijn dan die van de gehuwde.
God
kiest niet de jonge en beeldschone vrouw Hagar, maar de oude en
onvruchtbare vrouw Sara. God kiest voor het onmogelijke, ongelofelijke,
bovennatuurlijke. Zoals eeuwen later Gods plan ook door
de onmogelijkheid heen ging : Jezus werd geboren bij de maagd Maria. De
Galaten zijn als een onvruchtbare vrouw, ten dode opgeschreven als het
via goede werken moet. Ook niet gelukkig te maken met eigen wijsheid en
goede werken, via sluiproute Hagar, werken.
Alleen genade, ingrijpen van God, het kind van belofte, maakte Abraham
en Sara werkelijk gelukkig.
Wij allen zijn kinderen van God door het geloof in Christus Jezus.
Wij
christenen zijn kinderen van de belofte, niet van slavernij en werken.
Niet goed je best doen, je opleiding, inkomen, huis, … Als het Evangelie
waar is, dan maakt het niet uit wie je bent en
wie je was. Anderen vinden je een sukkel, loser, misschien wordt je wel
gepest zoals Sara door Hagar, maar voor God maakt het niets uit : jij
zult vrucht dragen. Genade is niet slechts voor vruchtbare Hagars, maar
voor onvruchtbare Sara’s. Als er een toekomst
is voor Sara, dan is er een toekomst voor iedereen. Juist voor mensen
die weten dat ze niet perfect zijn. Mensen die zichzelf perfect vinden,
denken dat ze het zelf wel kunnen redden, zonder God. Zoals die oudste
zoon, goed en religieus mens, uiteindelijk
degene is die nog in slavernij leeft.
Oudste
broers en zussen, dwaalleraars, religieuzen, nemen jongste broers en
zussen ongenadig de maat, vervolgen die naar de Geest geboren zijn,
zoals Ismael het gelukkige leven van Izak onmogelijk
maakte. Omdat het Evangelie voor wie religieus is, vaak meer een
bedreiging vormt dan voor wie niet religieus is. Religieuze
niet-christenen (iedereen is religieus) vinden het vaak prima dat en wat
je gelooft, als je hun maar met rust laat. Religieuze christenen
zijn prikkelbaar en gespannen als het over hun verhouding met God gaat.
Vanuit hun onzekerheid staan ze vijandig tegenover het Evangelie dat
stelt dat zelfs hun beste daden volstrekt nutteloos zijn tegenover God.
Ze weten : met werken kunnen we niets verdienen,
toch focussen ze op houden van geboden en regeltjes. Ze weten : het
gaat om leven uit genade, maar ze zijn hatelijk/onverschillig als je
echt uit genade leeft. Manier waarop we kunnen weten dat we gevoel van
eigenwaarde ontlenen aan rechtvaardiging door Christus
: niet vijandig en haatdragend zijn naar mensen die anders zijn dan
wij, maar liefdevol. Manier waarop we kunnen weten dat we gevoel van
eigenwaarde ontlenen aan rechtvaardiging door goede werken : anderen
vervolgen, minachten, roddelen, geen leven uit dankbaarheid.
Ismael lachte Izak uit, Jezus werd door religieuze leiders gehaat, door
zijn eigen volk veroordeeld. Paulus zelf was zo, briesend van dreiging
en moord, de gemeente van God vervolgde en verwoestte.
In
Galatië was geen fysieke vervolging, maar wel levensgevaarlijke
dreiging : dwaalleraars die op de wet vertrouwen en daarmee de vrijheid
van het Evangelie ondermijnen, de vrije weer tot slaaf
maken. Vervolging komt niet altijd vanuit de wereld, van buitenaf,
duidelijk zichtbaar, maar ook van de kant van halfbroers en halfzussen
die in naam ook kerk heten, kerk als moeder hebben, maar de relatie met
God de Vader nog niet kennen, nog slaaf zijn van
de wet in plaats van kind van God, zoon, erfgenaam. Paulus zegt : jaag
de slavin en haar zoon weg. Doe alles weg wat zegt dat je het niet waard
bent of dat je prima zonder Christus kunt leven. Geloof het Evangelie :
wij zijn geen kinderen van de slavin, maar
van de vrije. Wij leven niet vanwege goede werken, maar vanwege de
belofte.
Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met
Christus ben ik gekruisigd: ikzelf leef niet meer, maar
Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de
Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven.
Wij zijn door God gekend, geliefd, vrijgekocht , aangenomen als kinderen, zonen.
En omdat u zijn
kinderen bent, heeft God ons de Geest van zijn Zoon gegeven, die ‘Abba,
Vader’ roept. U bent nu geen
slaven meer, u bent
kinderen van God en als zijn
kinderen bent u erfgenamen, door de wil van God.
Laten
we dagelijks beseffen : ik ben door God gekend, geliefd, in vrijheid
gezet. Daarom telkens opnieuw het feest vieren van onze bevrijding!
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter
Stel: jij hebt een persoonlijke slaaf die alles voor je moet doen, hoe zou je dat vinden?
Maar
stel : die slaaf heeft ook de opdracht van je vader om je op te voeden,
dus zegt ook wat je wel/niet mag doen, gaat mee naar school, sporten,
spelen en feestjes. En bij thuiskomst vertelt hij
alles aan je vader…hoe zou je dat vinden? Meer hierover in de preek.
Dominee,
het lijkt wel alsof we niets meer hoeven te doen, alsof de wet
overbodig is, u leest die de laatste ook niet meer, alsof het vrijheid
en blijheid is, één groot feest… en God houdt van
iedereen.
Daar
lijkt het inderdaad op… Paulus benadrukt keer op keer in zijn brief aan
Galaten : redding uit genade, vrij van de wet, gestorven voor de wet,
alleen door Jezus bevrijd, niets geen eigengerechtigheid,
geen ruimte voor werken der wet.
Op Pinkstermorgen lazen we Gal. 2:19-20 :
Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met
Christus ben ik gekruisigd: ikzelf
leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik
in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft
prijsgegeven.
Als
we vrij zijn van de wet betekent dat dan dat we de wet van God niet
meer hoeven te gehoorzamen? Als mijn redding altijd alleen maar afhangt
van het geloof in het volbrachte werk van Christus,
waarom zou ik me dan nog inspannen om heilig te leven? Waarom lezen we
in de christelijke gemeente nog de 10 geboden en andere vermanende
Bijbelgedeelten?
Alle praktische vragen in het leven gaan ten diepste over :
wat moet je als christen met Gods wet?
Voor
wie helemaal niets heeft met spanning belofte – wet, lees bij wet dan
eens gevoel/bevestiging van God. Je gevoel/ikke, kan ook een wet
zijn/worden, in spanning staan met Gods belofte, Bijbel…
We lezen Galaten 3 (NBV)
Zo zou hij/zij het hebben gewild…
Hoe
vaak wordt dit wel niet gezegd na een overlijden, bij het regelen van
de begrafenis, de rouwdienst, verdelen van bezittingen. Soms is het ook
lastig, heftig, omdat we soms ook verschillen in
hoe de overledene er over dacht… Heerlijk als het dan gewoon zwart op
wit staat, geen discussie meer mogelijk… Tijdens pastoraat zeg ik het
ook tegen ouderen :
schrijf alles op zoals u het wilt! Maar wanneer ben je oud genoeg hiervoor? Niet iedereen wordt 80 jaar, ook als jongere kan je al een testament opmaken…
Dat
had God misschien ook gedacht : ik laat het kort en krachtig
opschrijven : 10 regels, geen discussie meer mogelijk. De samenvatting
van is Jezus nog korter en krachtiger :
heb je naaste lief als jezelf en God boven alles. Geen discussie meer mogelijk… God had beter kunnen weten, wist ook beter…
Tieners,
jongeren, de meeste van jullie zijn nog niet bezig met het opstellen
van een testament. Een testament beschrijft wat er moet gebeuren na het
overlijden van een persoon.
vs. 15 : ik
geef u het voorbeeld van een rechtsgeldig testament, een testament dat
door een mens bekrachtigd is. Niemand kan zo’n testament ongeldig
verklaren of er iets aan toevoegen.
Een
testament, menselijke overeenkomst, is bindend, niet of nauwelijks nog
ongedaan te krijgen. Niemand kan zo’n testament aan de kant schuiven of
iets aan toevoegen, het staat zwart op wit. Een
testament, juridisch contract, eenmaal wettig opgesteld, is voor altijd
geldig, ongeacht eventuele veranderingen in omstandigheden. In veel
gevallen gelukkig maar, soms ook minder fijn. Als iemand aan een arme
dochter meer nalaat dan rijke dochter, dan moet
dat zo, ook als die rijke dochter ineens arm wordt… Een testament
blijft geldig, ondanks veranderende omstandigheden.
Zo ook met Gods beloften.
Sommigen
denken : de wet van Mozes is 430 jaar na Gods belofte aan Abraham
gegeven, dan zal daardoor de situatie wel veranderd zijn. Nu is niet
meer de belofte aan Abraham, maar de wet van Mozes
bepalend voor de zegen.
vs. 17 : de
wet, die vierhonderddertig jaar na de belofte werd gegeven, maakt het
testament dat door God bekrachtigd is niet ongeldig. De wet kan de
belofte nooit ontkrachten.
Nee,
de wet maakt het verbond/testament met Abraham dat door God
rechtsgeldig gemaakt is/bekrachtigd is, niet ongeldig, ook niet in 2019
in Enter. De wet van Mozes kan van Gods belofte aan Abraham
niet iets anders maken dan wat het is : belofte. Beloofd = beloofd! Hoe
zou de komst van de wet van Mozes het karakter van Gods belofte aan
Abraham kunnen veranderen? Namelijk, hoe zou de wet van Mozes nog iets
kunnen veranderen aan die bovennatuurlijke ingreep
waardoor Abraham werd gezegend met een kind? Als de wet van
Mozes gekomen was om redding te brengen, dan zou dat betekenen
dat God van gedachten veranderd was. Zou betekenen dat God besloten had
dat we geen Verlosser nodig hadden, dat Hij zijn zegen zou schenken op
grond van daden, niet op grond van belofte.
En of Abraham dan nog een kind met Sara zou hebben gekregen…op grond
van hun daden…
Als de wet deze functie had gehad, dan zou dat geen toevoeging zijn aan belofte, maar zou daarmee de belofte zijn ontkracht.
vs. 18 Immers, als de
erfenis afhankelijk van de wet
zou zijn, zou ze niet afhankelijk zijn van de belofte, maar het is nu
juist door zijn belofte dat God zijn
genade aan Abraham heeft geschonken.
Als
Gods erfenis afhankelijk van de wet zou zijn, zou ze niet meer
afhankelijk van Gods belofte zijn. De begrippen belofte en wet sluiten
elkaar over en weer per definitie uit. Als ik je iets geef
omdat ik het beloofd heb, dan doe ik dat niet omdat jij iets gedaan
hebt. Als ik je iets geef omdat je iets gedaan hebt, dan is dat niet
omdat ik het heb beloofd. Je ontvangt iets uit genade, als kado, of op
grond van je werken, als verdienste. Van je ouders/kinderen/vrienden
krijg je heel veel, zonder voor te betalen: liefde, belofte om voor je
te zorgen! => Vaderdag Van je werkgever krijg je geld, niet omdat hij
van je houdt, maar omdat je dat verdiend hebt. Het hangt of af van de
belofte van de gever of van het gedrag van de
ontvanger. Om de belofte ook daadwerkelijk uit te laten komen, hoeft ze
alleen maar geloofd te worden. Maar het resultaat van de wet hangt af
van of je er aan gehoorzaamt. Stel, een oom geeft je 10 miljoen, je moet
er naar toe gaan en ophalen : kwestie van
wel of niet geloven. Die oom geeft je 10 miljoen, maar je moet bij hem
wonen en voor hem zorgen : kwestie van aan eis en voorwaarde voldoen.
Belofte-geschenk hoef je alleen maar te geloven om te ontvangen,
wet-beloning moet gehoorzaamd worden om te ontvangen.
Onmogelijk dat God aan zijn belofte de eis van gehoorzaamheid toevoegt.
God is betrouwbaar, hoe en waarom zou de wet dan de belofte ooit kunnen
ontkrachten? Daarom moet de wet van Mozes dus wel met ander doel zijn
gegeven.
Maar
wat heeft dit te maken met Galaten en met ons? Wij zijn toch geen
onderdeel van volk Israël, wat hebben wij te maken met Abraham en Mozes?
Met Pinksteren lazen we vs. 7
U ziet dus dat zij die geloven kinderen van
Abraham zijn. Paulus corrigeert het volgende misverstand :
God had beloofd zijn volk te zegenen, maar die zegen ontving je alleen door je aan wet te houden.
Christenen in Galatië waren zo dwaas om weer op eigen kracht te
vertrouwen, niet langer op de Geest. Paulus : het aanbod dat begint met
genade, de belofte die niets kost, moet ook daarna onder dezelfde
voorwaarden blijven gelden, anders is het geen belofte
meer. Zodra het afhankelijk gemaakt wordt van werken, vertrouwen op
jezelf, is het geen geschenk meer van Ander dat niets kost. Bij veel
christenen gaat
zo : het geloof begint door geloof in Jezus Christus, het
vertrouwen op Gods belofte dat Christus onze vloek op zich heeft genomen
en ons zijn zegen heeft gegeven. Maar als we verdergaan is het
verleidelijk en gemakkelijk om op eigen kracht verder te
gaan, verstand verliezen. Vertrouwen op eigen inspanning om ons het
gevoel te geven dat God ons wel wil aanvaarden. Als we dat doen, worden
we onzeker, deze manier van leven neemt alle zekerheid weg. Paulus wil
dat de Galaten weer naar het kruis kijken, losraken
uit betovering. Wat de reden ook is dat God zijn volk geboden geeft, in
elk geval niet om zich voor Hem aanvaardbaar te maken. De belofte gaat
vooraf aan de wet, niet samen of wet boven belofte om zegen te
ontvangen. Jood en christen : vertrouw op Gods belofte!
Zo klinkt Gods belofte uit liefde ook al bij de doop, voordat jij iets
kunt doen, daarop mag/moet je vertrouwen.
Eindelijk, pas in vs. 19 schrijft Paulus waar het in de wet om gaat.
Waarom dan toch de wet? De wet is later ingevoerd om ons bewust te maken van de zonde
De
wet is niet gekomen om ons iets te leren over verlossing, maar over
zonde. Dat roddelen, kwaad denken over anderen, stoken in andere
relaties, God niet eren : zonde is, menselijke neiging om
dingen kapot te maken. Niet ‘ach, het valt wel mee’, nee, voor God is
dat zonde, zo niet bedoeld, niet volgens zijn plan… Het voornaamste doel
van de wet is ons te laten zien wat er mis is met ons, wetsovertreders
i.p.v. goede mensen op wie God maar heel zuinig
moet zijn… De wet bewijst dat we zelf niet de oplossing kunnen zijn
voor het probleem van gebrokenheid op aarde, omdat we niet in staat zijn
om ons volkomen aan wet te houden. God heeft de wet nooit bedoeld om
‘leven te brengen’, anders zouden we door de wet
wel rechtvaardig kunnen worden. De wet laat ons niet zien dat we
tekortschieten in het doen van Gods wil, en we daarom er niet een tandje
bij moeten doen, maar dat we volkomen in de macht zijn van de zonde en
daaruit gered moeten worden. De wet heeft kracht
om ons te laten zien dat we niet rechtvaardig zijn. Maar de wet kan ons
niet kracht geven om rechtvaardig te worden. Gerechtigheid kan niet
voortkomen uit de wet. Ironie: we zien belangrijkste punt van de wet
over het hoofd als we denken dat we door de wet
rechtvaardig kunnen worden, want die wet laat juist zien dat dit
kansloos is. Samenvattend: de wet laat ons zien wat zonde is
‘zodat de belofte kon worden gegeven op grond van geloof in Jezus Christus, aan wie op Hem vertrouwen’.
Doel
van de wet is ons leren inzien dat we verlossing door genade nodig
hebben. De wet staat dus niet haaks op de belofte van verlossing door
genade door Christus, maar onderstreept die juist, door
ons te wijzen op de noodzaak ervan.
Paulus
gebruikt twee metaforen om de manier waarop de wet werkt in leven van
christen te typeren: wet als opvoeder/ toezichthouder, zoals die slaaf
die opdracht heeft van je vader om je op te voeden,
dus ook wat je wel/niet mag, meegaat naar school, sport, uitgaan en
feestjes, bij thuiskomst alles vertelt aan je vader… Je vrijheid wordt
ingeperkt, de verhouding met de slaaf is niet intiem/persoonlijk, maar
gebaseerd op beloning en straf, je wordt als klein
kind behandelt. Die opvoeder/slaaf had een doel, namelijk je bewaren
voor grote fouten, maar het was ook irritant, je was niet vrij. Slaaf
tikte je telkens op de vinger:
dat mag niet van je vader. De slaaf moet jou laten leren leven
volgens de wil van je vader. Je ontdekt: ik kan niet zonder zonde leven,
niet volgens ideaal van vader… Elke dag concludeert de slaaf:
het is hem niet gelukt. De vader roept jou bij zich, wil je knuffel geven. Psalm 103 :
Zoals een vader liefdevol zijn armen, slaat om zijn kind, omringt ons met erbarmen. God onze Vader, want wij zijn van Hem.
Drie dingen kunnen dan gebeuren:
1.
Je loopt naar je vader en gelooft dat hij van je houdt ondanks je falen
en probeert zo te leven dat je vader blij is, ziet dat je het probeert
om hem blij te maken.
2. Je loopt weg, samen met slaaf ga je nog beter je best doen om vader te laten zien dat je wel het kan.
3. Je loopt weg, weg bij slaaf, weg bij vader, het lukt toch niet, het kan je allemaal niets meer schelen
“Heel
lang wilde ik eerst een beter mens zijn en meer van de Bijbel weten
voordat ik belijdenis zou doen. Nu weet ik dat het niet uitmaakt. Ik zie
belijdenis nu niet meer als een soort ‘eindstation’
of ‘tussenstation’, maar juist als een beginstation”
Is het jouw verlangen om voorbij de geestelijke onvolwassenheid te groeien, op weg om God werkelijk te leren kennen.
Niet
beter mens worden, meer van Bijbel weten, om Gods goedkeuring te
verdienen. Dat zal nooit lukken, daarom hebben we iets anders nodig,
voorbij de wet : Christus. Voor christen is de rol van
de wet als bewaker en opvoeder over. Kunnen we dan de wet opzij
schuiven? De wet was als toezichthouder/bewaker tot kinderen volwassen
waren. Het nut van een slaaf was tijdelijk, beperkt. De bedoeling van
jouw opvoeding door jouw ouders is niet dat je als
volwassene alles over boord zet aan normen en waarden. Als het goed is,
blijf je kind van je ouders, maar je bent nu volwassen, wordt niet
langer gedwongen tot gehoorzaamheid zoals daarvoor, maar je weet wel hoe
je nu kunt leven zoals je ouders denken dat
het het beste voor je is en waarvan je zelf ook ontdekt hebt dat het zo
het beste voor jou is.
De
wet niet langer als systeem dat ons kan redden, beter maakt, het maakt
ons niet meer bang of schuldig. Als we ontdekken en echt geloven dat we
gered, bevrijd, gelukkig worden, omdat we in God
geloven, dan stroomt ons hart over van dankbaarheid en verlangen om net
als Jezus te worden.
Dat
kunnen we niet, maar we kunnen wel op Hem gaan lijken, verschil maken,
door geboden te gehoorzamen, gezindheid Christus eigen te maken. Eenmaal
vanuit dankbaarheid wet naleven,
lukt
het ons beter om wet te gehoorzamen, dan toen we nog dachten dat onze
gehoorzaamheid ons moest redden. Gods goede geboden zijn onmogelijk om
te gehoorzamen en beschuldigen ons tot zondaar!
De belofte betekent dat we kind van God zijn, vertrouw God als ideale Vader! Dan zijn Gods goede geboden : regels van dankbaarheid!
Dankt, dankt nu allen God!
Die God geeft ons vrede, vrolijk hart, redt uit genade, helper die bevrijdt.
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter
contactgegevens:
Rijssenseweg 11
7468 AA Enter
0547-381384
Ben
jij slaaf of vrije? Vertrouw jij op eigen inspanning, het natuurlijke,
of vertrouw jij op Gods belofte, het bovennatuurlijke? Kind van Hagar of
kind van Sara? Kind van de werken of kind van
de belofte?
In
een afrondend betoog over de functie van de wet in het leven van
christenen haalt Paulus de slavin Hagar en de vrije vrouw Sara erbij.
Beiden kregen ze een kind. De één na eigen inspanning, de
ander na de belofte van God. De één op een natuurlijke wijze, de andere
op een bovennatuurlijke wijze. Met de één liep het goed af, met de
ander slecht.
We
denken zondagavond met elkaar na over gelukkig leven door goede werken
te doen of te vertrouwen op Gods belofte. We lezen met elkaar Galaten 4.
Iedereen is van harte welkom!
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter
contactgegevens:
Rijssenseweg 11
7468 AA Enter
0547-381384
Stel, jij hebt een persoonlijke slaaf die alles voor je moet doen, hoe zou je dat vinden?!
‘Zo
zou hij/zij het hebben gewild…’ Hoe vaak wordt dit wel niet gezegd na
een overlijden, bij het regelen van de begrafenis, de kerkdienst, het
verdelen van de bezittingen. Het is dan fijn als de
dingen zwart op wit staan, geen discussie meer mogelijk is.
Dat
had God misschien ook wel gedacht: ik laat het kort en krachtig
opschrijven, 10 regels, geen discussie meer mogelijk. De samenvatting
van Jezus is nog korter en krachtiger : heb je naaste lief
als jezelf en God boven alles. Geen discussie meer mogelijk…
God
had beter kunnen weten, wist ook beter… Daarom legt Paulus aan de
Galaten uit wat de functie van de wet van Mozes is in verhouding met de
beloften aan Abraham. We willen kijken wat dit voor
ons betekent, welke functie de wet voor ons heeft in het leven van
alledag.
We lezen zondagmorgen Galaten 3.
Iedereen is van harte welkom! Voor de kinderen is er kinderkerk, voor de allerkleinsten crèche in de kelder van Ons Centrum.
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter
Met
Pinksteren vieren we dat wij als kerk van Christus worden vervuld. Om
vast er op te vertrouwen dat wat God begonnen is, ook voltooid/vervuld
zal worden… Tenminste, dat zeg ik wel, maar geloven
we dat ook? Dat Pinksteren ook voor ons vandaag is, ook voor ons be-teken-is/be-doel-ing heeft? Of is het iets van toen, geschiedenis, eenmalig?
Moeten wij vandaag iets met Pinksteren, ja of nee?
En toen de dag van het Pinksterfeest
vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er
uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en
dat vervulde heel het huis waar zij zaten. En aan hen
werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op
ieder van hen. En zij werden allen vervuld met
de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.
Dag Pinksterfeest vervuld – allen bijeen – heel het huis vervuld – op ieder van hen – allen werden vervuld met de Heilige Geest.
Voor
de joden in Jeruzalem was Pinksteren, 50 dagen na Pasen, een agrarisch
feest. Dag waarop de boeren de eerste vruchten van het land, aan begin
van oogst, aan God offeren. Vanuit dankbaarheid
om wat er was én met het gebed voor wat nog zou komen, rest van oogst.
Maar Pinksteren was niet slechts een agrarisch feest voor de joden,
there is more. Het riep ook herinneringen aan vroeger wakker, hun
gedachten vermenigvuldigen zich. Herinnerde hen aan de rode draad uit
het grote verhaal van God met zijn volk Israël. Verhaal van Exodus,
bevrijding uit slavernij en nieuwe begin in het
beloofde land. Vervulling van de belofte aan Abraham gedaan, Gen.12:3 :
en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.
Deze belofte werd vervuld…
Pasen,
50 dagen ervoor, was de herinnering aan het moment dat lammetjes werden
geslacht en de Israëlieten werden gered van doodsengel die eerstgeboren
doodden. Herinnering aan de bevrijdende vlucht
uit slavernij in Egypte, door Rode Zee heen, Sinaï-woestijn in. 50
dagen later bij berg Sinaï ontving Mozes Gods goede geboden, leefregels
voor ex-slavenvolk. Pinksteren ging daarmee niet alleen over de eerste
vruchten van de oogst, begin van oogst. Pinksteren
ging 50 dagen na Pasen ook over God die zijn bevrijde volk een nieuwe
way of life geeft. Om daarmee zijn doel/bedoeling te realiseren, het
voltooien van Gods goede werk op aarde… Het volk Israël was zichtbaar
teken dat God vanuit hemel zich bemoeide met mensen
op aarde. Hoe God zijn plan van liefde en trouw ont-vouwde onder de mensen. Israël als eersteling van oogst, als begin van grote oogst die nog zou volgen.
Daarom lees ik ook altijd die verzen uit Exodus 19:3-8 er bij.
Toen
klom Mozes omhoog, naar God. De HEER riep tot hem vanaf de berg: Zo
moet u tegen het huis van Jakob zeggen en de Israëlieten verkondigen: U
hebt zelf gezien wat Ik met de Egyptenaren gedaan
heb en hoe Ik u op arendsvleugels gedragen en u bij Mij gebracht heb.
Nu dan, als u nauwgezet Mijn stem gehoorzaamt en Mijn verbond in acht
neemt, dan zult u uit alle volken Mijn persoonlijk eigendom zijn, want
heel de aarde is van Mij. U dan, u zult voor
Mij een koninkrijk van priesters en een heilig volk zijn. Dit zijn de
woorden die u tot de Israëlieten moet spreken. Mozes kwam terug en riep
de oudsten van het volk, en hield hun al deze woorden voor, die de HEER
hem geboden had. Toen antwoordde heel het
volk gezamenlijk en zei: Alles wat de HEER gesproken heeft, zullen wij
doen! En Mozes bracht de woorden van het volk weer over aan de HEER.
Gods
geboden zijn geen wetjes, maar verlangens, hebben be-teken-is,
be-doel-ing. Laat zien wat God vanuit hemel voor ons op aarde wil, wat
zijn verlangens zijn…
Zoals
Mozes naar boven ging en God hem terug zond met de 10 geboden, die
basis vormde voor wat God ging ont-vouwen in zijn wereld. Zo ging ook
Jezus naar boven en zond Hij zijn Geest terug, de Geest
van de beloften waarbij er niets in stenen werd geschreven, maar in ons
hart, die basis vormde voor wat God ging ont-vouwen in zijn wereld.
Ik
vind het geweldig om deze lijnen te zien in de Bijbel. Maar laat het
niet alleen maar boeiende achtergrondinfo zijn vanuit het verleden. Maar
laat het ons in beweging zetten, in vuur en vlam,
laten we in de wind gaan staan…
Orkaan
in praktijk ervaren is iets anders dan in theorie heel veel weten van
het weer en schema’s, tabellen en kaartjes. Kunnen vertellen over hoe
een orkaan ontstaat en hoe je die ervaart, is totaal
anders dan een orkaan daadwerkelijk ervaren. Lezen en horen over de
Geest is iets totaal anders
dan die ook daadwerkelijk ervaren.
Wat moeten wij vandaag met Pinksteren?
Dag Pinksterfeest vervuld – allen bijeen – heel het huis vervuld – op ieder van hen – allen werden vervuld met de Heilige Geest.
Eensgezind
bijeen zijn : als je er niet was, had je echt wat gemist. De Geest
wordt aan de gemeenschap gegeven, op ieder van hen, allen werden
vervuld. Enthousiastelingen, jong, oud, onzeker, twijfelaars,
allen werden vervuld met Heilige Geest… Niemand uitgezonderd, zoals
allen heiligen zijn, zo ook allen vervuld met Heilige Geest. Geest komt
vanuit hemel, bij God vandaan, wordt niet gerealiseerd door mensen…
Toen : verwarring, verwondering, verlegenheid.
Herkenbaar?
Als
de Geest werkt dat je verward, verwonderd, verlegen bent? Uiterlijke
kenmerken van vervulling met de Heilige Geest roept dat bij mij soms ook
op. Spreken in tongen, genezingen, wonderen. Maar
tegelijk, vrucht van Geest in Galaten 5:22 is heel alledaags…liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Bij de gaven van Geest staan ook heel ‘gewone’ dingen, 1 Korinte 12 :
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven
tot wat nuttig is
voor de ander. Geest heeft aan ieder iets gegeven wat nuttig is voor ander : ouderen kunnen zo jongeren helpen…
Want aan de één wordt door de Geest een woord van wijsheid gegeven en
aan de ander een woord van kennis, door dezelfde Geest; en aan een
ander geloof, door dezelfde Geest, en aan een ander genadegaven van
genezingen, door dezelfde Geest; en aan een ander
werkingen van krachten, en aan een ander profetie, en aan een ander het
onderscheiden van geesten, en aan een ander allerlei talen, en aan een
ander uitleg van talen.
Geest als Advocaat/pleitbezorger : spreekt voor jou tot jezelf : kijk wat Jezus heeft
gedaan en geloof! Werk van Geest van God is als schijnwerper die
iets verlicht, lamp van beamer die iets projecteert. Prachtige plaat op
beamer, je ziet niet waar het licht vandaan komt, maar het gaat ook niet
om de lamp. De bedoeling is niet dat we
naar de beamer kijken, maar naar het prachtige plaatje. Geest geeft je
de innerlijke overtuiging dat je Gods kind bent
Geest
is ook heel krachtig, zoals vuur en wind BBQ doet gloeien. En ja, er
zijn genoeg voorbeelden dat Geest in alle stilte, heel rustig werkt.
Transformerende kracht is soms niet zichtbaar zoals
zaadje dat ontkiemt en groeit in stilte. Maar uiteindelijk zal er toch
vrucht zichtbaar zijn als bewijs van het ontkiemen en groeien. Het één
is niet beter dan het ander. En bij het uiterlijke en krachtige zit
absoluut ook surrogaat. Maar laten we vanmorgen
niet naar anderen kijken, maar naar ons zelf. Het kan niet zo zijn dat
je eigenlijk niet weet of je wel of niet vervuld bent met de Geest… Want
Paulus waarschuwt dat Geest ook uitgeblust kan worden, dat het nog maar
een heel klein vlammetje is in je leven
en
je er haast niets meer van ervaart. Als je met Geest vervuld bent, zal
jij, zullen anderen dat merken, hoe klein en pril dan ook. Zoals groot
schip voortgedreven wordt door wind, een klein vlammetje
een groot vuur kan veroorzaken.
Daarom :
wat moeten wij persoonlijk met Pinksteren vandaag?
Ben jij vervuld met de Geest, leef jij vanuit de Geest?
Wil jij vervuld worden met de Geest, leven vanuit de Geest?
Wil jij doen wat God van jou verlangt?
En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, (…) werd heel het huis vervuld. (…) En zij werden allen vervuld met
de Heilige Geest
Pinksterfeest
is het feest van de vervulling, de vervulling van Gods beloften, van
huizen, gemeenschappen, van mensen. Wil jij je vandaag laten vervullen,
laten volmaken met Gods Geest? Mag God
zijn goede werk in jou verder voltooien? Mag God telkens weer er aan
werken om jou nog meer als heilige te laten leven? Mag God alles bepalen
in jouw leven? Wil jij leven als Gods dienstknecht? En als God er in
komt, dan gaat alles wat niet-God is, er uit.
Zoals beeldhouwen ook heel simpel is, alles wat niet-paard is, dat moet
eruit. Als wij worden vervuld met Geest van God, in vuur en vlam komen
te staan voor God, open staan voor Gods nieuwe dingen in ons leven, onze
kerk, ons dorp, dan kan God verder gaan
met zijn goede werk dat hij begonnen is ook te voltooien.
Pinksteren : openstaan voor wat uit de hemel komt. Van harte en daadwerkelijk bidden :
uw wil geschiedde op aarde zoals in nu al in de hemel Verlangen
en verwachten dat dit heel letterlijk zal gebeuren als we er om bidden.
Dat onze aarde wordt getransformeerd door hemelse kracht. Te beginnen
bij de volgelingen van Jezus Christus, zoals
het eerder begon bij het volk van God. En na Pinksteren en in onze
dagen wordt ont-vouwd over de hele wereld. Maar laat het geen theorie
blijven,maar levende praktijk zijn/worden.
Pinksteren,
nieuwe ‘way of life’ ontvangen, vervuld met Gods Geest, leven met wat
vanuit hemel ons wordt gegeven om van be-teken-is te zijn, leven met
be-doel-ing, als basis voor wat God wil ont-vouwen
in zijn wereld. Pinksteren begon met een heel kleine groep met heel
grote impact. Ook toen waren de eerste reacties : verwarring,
verwondering, verlegenheid. Maar uiteindelijk 3000 bekeerlingen, naast
die cynische reacties die er ook altijd zullen zijn en
blijven.
Als anderen ons heel normaal vinden, dan werkt Geest of heel stilletjes…of niet…
Wat moeten wij persoonlijk maar ook als gemeente met Pinksteren vandaag?
Beginnen met biddend te zingen, vanuit diepst van ons hart om vervulling met Geest. Voor het eerst of opnieuw :
heilige Geest van God, vul opnieuw mijn hart…
19Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God.
Met Christus ben ik gekruisigd:
20ikzelf leef niet meer, maar
Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de
Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven.
21Ik verwerp Gods
genade niet; als we door de wet
rechtvaardig zouden kunnen worden, zou
Christus voor niets gestorven zijn.
(Galaten 2:19-21)
Ik ben gestorven en leef voor God,
ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij,
mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van
God.
Leven voor God, Christus die in je leeft …
Dat
betekent in de context van de Galatenbrief dat je niet langer op je
eigen morele inspanning of de wet vertrouwt. Je niet langer probeert
door goed je best te doen geliefd te worden door God,
anderen, jezelf. Dat je daaraan sterft, beseft dat het een doodlopende
weg is, maar vertrouwt op het werk van Christus, op de weg van het leven
gaat lopen. Je leven wordt aangesloten op de meeste krachtige
energiebron, Gods Geest binnen in ons hart. Waarbij
niet meer ik leef, maar Christus in mij, leven door geloof in Zoon van
God : Jezus alleen
Het
Evangelie is de manier waarop we het koninkrijk van God binnengaan.
Maar het Evangelie is nog veel meer. We zijn, worden niet alleen gered,
maar we groeien ook dankzij het Evangelie. Het is
niet zo dat we beginnen door geloof in Jezus en dan verdergaan en
groeien door wat we zelf doen. We zijn, worden niet alleen
gerechtvaardigd door geloof in Christus, maar ook geheiligd door geloof
in Christus. We laten het Evangelie nooit achter ons…
Voor het goed begrijpen van de brief aan de Galaten zijn er 3 groepen belangrijk:
– joden, besneden, maar verwerpen Jezus als Christus,
– christelijke joden, besneden, belijden Jezus als Christus,
– Galaten, christelijke heidenen, niet besneden, belijden Jezus als Christus.
De
jood Paulus, besneden, belijdt Jezus als Christus, schrijft een brief
aan de Galaten, heidenen, niet besneden, belijden Jezus als Christus,
omdat anderen het Evangelie verdraaien. Die anderen
zijn de joden in Jeruzalem, besneden, belijden Jezus als Christus, en
bang voor de joden, besneden, maar verwerpen Jezus als Christus, (zoals
Saulus vroeger). Paulus : alleen het geloof in Christus maakt je voor
God rechtvaardig. Dus niet besnijdenis of andere
menselijke voorwaarden. Maar blijkbaar is er iets goed misgegaan bij de
Galaten want Paulus schrijft…
We lezen Galaten 3 : 1 – 14 (NBV)
Koorddanser
Charles Blondin liep in 1859 als eerste over een touw over de
Niagarawaterval. Vol zelfvertrouwen deed hij dit voorwaarts,
achterwaarts, geblinddoekt, zittend op een stoel, etend aan
een tafel, zelfs met iemand op zijn rug… Charles vroeg een vrijwilliger
uit het publiek en uiteindelijk stapte iemand naar voren.
Zou
jij dat hebben gedaan? Op iemands rug klimmen die vervolgens over een
touw gaat lopen? Is het een kwestie van vertrouwen of ben je dan
knettergek? En stel je voor, dat halverwege de persoon
op de rug van Charles zou zeggen : alles leuk en aardig, maar ik vertrouw jou niet meer, de rest loop ik zelf wel. Laat me zakken en ik ga alleen verder.
Wat denk je dat anderen zeggen? Ben je helemaal gek geworden? Heb jij je verstand verloren? Hoe denk jij dat jij het gaat halen in je uppie?
We lazen Galaten 3 : 1. Na Paulus’ verbazing aan het begin van de brief, is hij nu nog heftiger :
Galaten, jullie hebben jullie verstand verloren! Wie heeft jullie in zijn ban gekregen/betoverd?
Paulus wil maar één ding weten: ontvang je Gods Geest door de wet na te leven of door te luisteren en te geloven?
De
kern van het Evangelie gaat niet over hoe je leeft, maar wat Jezus voor
ons heeft gedaan aan het kruis. Het Evangelie verkondigt wat er is
gebeurd/gedaan voor ons, daarna pas wat er door ons
gedaan moet worden. Christen ben je niet als je veel van Jezus weet,
maar als je Jezus als de gekruisigde kent. Beseft welke betekenis zijn
dood voor ons heeft. Niet dat Jezus gewoon stierf, maar dat Hij stierf
voor onze zonde. Zo is het bij de Galaten gegaan
: ze luisterden naar het Evangelie én geloofden het Evangelie, met alle
praktische consequenties. Paulus zet daarbij geloven tegenover de wet
naleven,
vertrouwen op Geest tegenover het vertrouwen op eigen kracht. Het
Evangelie geloven is niet dat je het eens bent met het verhaal over
Jezus, maar dat je niet langer door de wet gered wordt. We spannen ons
allemaal in om op eigen kracht ons einddoel te
bereiken, om ons zelf aanvaardbaar te maken voor God, onszelf en
anderen, en we vertrouwen daarvoor op onze inspanningen in moreel
opzicht, op wat we doen, wat we hebben, wat anderen over ons zeggen. Het
Evangelie geloven, is onze eigen manier van gelukzoeken
loslaten, ophouden met de wet na te leven, stoppen met op eigen kracht
te vertrouwen. Geloven dat het echt gebeurd is zoals beschreven in
Bijbel, daardoor gerechtvaardigd, werkelijk gelukkig. Daarom niet
teruggaan van Geest naar vlees, eigen kracht in plaats
van Gods kracht om einddoel te bereiken, dan verlies je Geest, moet je
in eigen kracht. Het is vandaag Pinksterfeest, we vieren dat de Geest je
leven binnen komt als je gelooft in verlossing door genade alleen door
Christus alleen. Als Gods goede Geest je
leven bepaald, dan wil je toch niet meer anders?! Als Charles Blondin
je over dat touw draagt, dan haal je het toch niet in je hoofd om zelf
verder te willen lopen?!
De
Galaten geloofden het Evangelie van de gekruisigde Christus, beseften
de levens veranderende impact ervan voor hun leven, ze hadden de Geest
ontvangen… Maar nu zijn ze betoverd, hebben ze hun
verstand verloren…
Hoe
zit dat met ons?! We geloven, maar leven we voor God, leeft Christus in
ons, hebben we de Geest ontvangen en leven we als Geestvervulde mensen?
Veel christenen denken:
We zijn gered door het Evangelie, maar vervolgens groeien we als
christen door op elk terrein van ons leven de Bijbelse richtlijnen toe
te passen.
Maar we zijn niet alleen gered door het Evangelie, we groeien ook
als christen in ons leven, door het evangelie toe te passen op alle
terreinen van ons leven. Niet door de Bijbel te gebruiken als trucje,
maar dagelijks uit het bevrijdende Evangelie te leven.
Zoals die man op de rug niet moest gaan twijfelen aan Charles, zo
moeten wij niet twijfelen aan God…
Maar
het gaat zo vaak zo anders, ons geloof is kwetsbaar. Onze
ongehoorzaamheid en ongeloof is niet een gebrek aan wilskracht. We
moeten dus niet harder ons best doen, dan gaan we vertrouwen op
eigen inspanningen om wet te houden. Bij ongehoorzaamheid en ongeloof
moeten we beseffen, dat we de controle over eigen leven willen houden
door goede werken. We ons laten bungelen aan wat we doen, hebben en
anderen over ons zeggen. Groeien als christen vereist
voortdurende bekering, steeds weer beseffen dat we zo vaak op onze
eigen manier ons geluk nastreven, maar dat dit een
mission impossible is. We moeten ons de gekruisigde Christus voor
ogen stellen, hij is gestorven voor onze zonde, hij heeft ons bevrijd
van kwade doodsmachten en doen opstaan in nieuw leven. Jezus leeft en ik
met Hem!
Als
jouw probleem is dat je snel boos wordt, dan is oplossing dus niet dat
God dat wegneemt, kracht geeft om te vergeven. Maar dan moeten we het
Evangelie toepassen, inzien dat boosheid gevolg is
van niet leven in overeenstemming met Evangelie. We zijn begonnen met
Jezus als onze Redder, maar er is iets anders in de plaats gekomen wat
onze redder
is geworden. In plaats van te geloven dat Christus ons houvast
is, zoeken we iets anders als ons houvast. In plaats van alleen maar te
hopen dat God de boosheid weg zal nemen of op wilskracht die boosheid te
overwinnen, zouden we ons zelf moeten afvragen
: Als ik zo boos word en vergeven zo moeilijk vind, waar heb ik dan
blijkbaar behoefte aan? Wat ontvang ik niet, wat ik wel nodig denk te
hebben om me gelukkig te voelen, hoop te hebben, waardevol mens te zijn?
We zijn vaak boos omdat we het gewoon gemakkelijk en leuk willen
hebben, het niet zo gaat als wij willen, we goedkeuring van anderen
nodig hebben. Gemak, goedkeuring van anderen en controle van onszelf,
daarbij zoeken we in praktijk onze heil. Als het niet
gaat zoals wij willen, raken we verbitterd. De oplossing is niet nog
beter je best doen. De oplossing is je bekeren van jezelf willen
redden/gelukkig maken en van het gebrek aan vreugde over het voltooide
werk van Christus. Dan is de wortel van boosheid weggenomen.
Om
dit uit te leggen, gebruikt Paulus een voorbeeld : Abraham. Dat is een
geniale zet richting zijn tegenstanders, christelijke joden, die
beweren:
Geweldig dat christelijke geloof, leven met Christus, maar om bij God te horen moet je wel leven als jood.
Paulus vraagt : is dat zo?
Abraham
is de stamvader van de Joden. Het volk Israel is ontstaan toen God aan
Israëls stamvader Abraham beloofde dat Hij voor zijn nakomelingen een
groot volk zou maken dat mocht wonen in het land
dat God hun zou geven, onder Gods zegen. Deze Abraham zal jullie weer
verstandig maken. Want, hij vertrouwde op God en dat vertrouwen werd als
daad van gerechtigheid toegerekend. Toekennen/toerekenen : iets krijgt
een bepaalde status wat het eerst niet had.
Bij aanschaf van de piano was het ook mogelijk om eerst te huren. Als
je later toch koopt wordt eerdere huur gerekend als onderdeel van de
koopprijs. Eerdere betaling wordt andere status toegekend.
Vertrouwen
van Abraham was niet alleen leuk voor Abraham, maar zorgt voor
rechtvaardiging door God: God behandelde Abraham alsof hij rechtvaardig
leven leidde. Abraham werd als rechtvaardig beschouwd,
zonder dat hij het verdiende.
Veel
religies, maar ook veel christenen, maken ervan : we proberen zo goed
mogelijk, rechtvaardig te leven en daarmee God te behagen en door Hem
aanvaard te worden. Of de andere kant : je leeft
slecht, onrechtvaardig en daardoor raak je van God vervreemd, wil God
niets met je. Het Evangelie van Christus is: het is mogelijk om geliefd
te zijn en aanvaard te worden door God terwijl we van onszelf schuldig
en onvolmaakt zijn. Volgens Luther zijn christenen
: simul justus et peccator – tegelijk rechtvaardig en zondig. De
status van rechtvaardige wordt je niet geschonken omdat je in je hart
een bepaald niveau van onderwerping en aanbidding hebt bereikt. Je stelt
geen orde op zaken in je leven
om
daarmee toegerekende gerechtigheid te verdienen. Zondaars worden
gerechtvaardigd, Jezus neemt zondaars aan, maakt zondaars tot Gods
kinderen.
Iedereen
die gelooft, is kind van Abraham, niet vanwege fysieke afstamming of
besnijdenis. Vertrouwen is geloven, geloven in Gods leiding, niet in wat
wij presteren. Want toen Abraham geloofde was
hij kinderloos en zijn vrouw onvruchtbaar: ze konden geen kinderen
krijgen. Toch beloofde God hem dat zijn nageslacht zo talrijk zou zijn
als de sterren. God ging zelf ingrijpen in de geschiedenis en iets
groots tot stand brengen dat volledig buiten het vermogen
van een mens lag,hoe gelovig of voorbeeldig ook. De belofte van een
erfgenaam hing helemaal van God af en in het geheel niet van Abraham.
Abraham moest geloven dat God het zou doen.
Abraham
was een gelovige, vertrouwde God voor zijn geluk. Maar je kan ook op
een andere manier leven, geluk van iets of iemand anders verwachten. Wat
maakt je gelukkig, is de basis van je bestaan?
Wat je doet, wat anderen van je zeggen, wat je hebt, zoals mobiel.
Steeds meer mensen kunnen niet meer functioneren zonder mobiel. Maar het
lijkt het erop dat steeds meer mensen prima functioneren zonder God…
Is er iets dat me het gevoel zou geven niet meer te leven als ik het kwijt zou raken?
Wie
gelooft als Abraham wordt gezegend! Als je niet gelooft en vertrouwt,
maar het van de wet naleven verwacht, dan ben je vervloekt… Dat klinkt
hard, laat het me uitleggen.
Ieder die zich niet houdt aan alles wat de wet bepaalt, dat niet doet, die is vervloekt.
Als God bestaat, als de Bijbel waar is, dan zijn er 2 opties:
1) Heilig/perfect leven door 100% de wet te houden, zoals God wil. Dan ben je van jezelf, van nature, heilig/perfect/volmaakt.
2)
Of je leeft niet heilig/perfect, zondigt keer op keer, het lukt maar
niet om de wet van God te houden, het lukt maar niet om te leven zoals
God wil. Dan wordt je geheiligd door geloof in Christus
als verlosser, waardoor je in Gods ogen net zo heilig bent als zijn
volmaakte Zoon.
Maar
zou dat lukken? Kan jij met jouw goede levenswandel, 100% wet houden,
leven zoals God wil, heilig/perfect? Kan jij net zo heilig zijn als de
heilige God zelf? Als we dat niet volkomen doen,
zijn we al gezakt, ben je vervloekt, als onheilige bij heilige God zijn
is onmogelijk. En het komt heel precies, zoals ik op 1/10 ben gezakt,
zo is het bij God ook alles of niets… En kan jij leven met de gevoelens
van teleurstelling, onzekerheid, angst? Je
weet nooit of het wel goed genoeg was, je vervloekt je zelf of anderen
vervloeken je vanwege jouw falen, te kort schieten, niet voldoen aan
verwachtingen.
Bevrijd
worden van vloek kan alleen door Jezus. Christus heeft ons vrijgekocht
van vloek van de wet door voor ons een vloek te worden. Want vervloekt
is iedereen die aan het hout hangt. In Oude
Testament was er de doodstraf door steniging, daarna werd het lijk aan
een paal gehangen als symbool dat God hem afwees. De persoon werd niet
vervloekt omdat hij daar hing, maar werd opgehangen als teken van zijn
vervloeking. Christus werd aan een paal met
dwarsbalk gehangen, om te laten zien dat hij vervloeking onderging van
goddelijke afwijzing. Daar aan het kruis kocht hij ons vrij, met zijn
bloed kocht hij ons vrij.
Heer uw bloed dat reinigt mij, doet mij leven en maakt mij vrij
Hij onder ging de vloek die wij verdiend hadden, zodat wij de zegen konden ontvangen die Hij verdiende : genade.
Mercy : niet krijgen, wat je wel verdiend hebt, dood / vloek; grace : wel krijgen, wat je niet verdiend hebt, leven / zegen
Jezus
heeft niet de zonde op zich genomen, maar is voor ons vloek geworden,
werd zondaar. Jezus werd zondaar én tegelijk werden wij, zondaars,
rechtvaardigen. In Gods ogen : Jezus = zondaar, wij
= rechtvaardig, volkomen volmaakt. Redding is veel meer dan vergeving,
niet schone lei, maar worden volmaakt : rechtvaardig en heilig. Dat
blijven we ook, zolang we geloven en niet terugvallen op eigen kracht
alsof we de zegen moet verdienen. Dan heb je jouw
verstand verloren.
Nog
even terug naar Charles Blondin. De climax was dat hij met een
kruiwagen over het touw naar de overkant ging. De menigte juichte. Toen
riep Charles ‘geloven jullie ook dat ik het kan met iemand
in die kruiwagen?’ En iedereen riep ‘ja, dat geloven we’. Toen wees
Charles iemand aan ‘stap maar in’ maar de man weigerde. En zo weigerde
iedereen. Iedereen geloofde dat het kon, maar niemand vertrouwde
Charles, niemand durfde in die kruiwagen te stappen.
Uiteindelijk stapte een vrouw naar voren, in de kruiwagen…
Wat zou jij hebben gedaan? In die kruiwagen?! Ik ben niet gek, ik heb mijn verstand nog!
Ik ben gestorven en leef voor God,
ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij,
mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van
God.
Zo
leven, leven voor God, Christus leeft in mij, het is een grote
uitdaging, voor mensen die durven, vertrouwen, geloven. Je kan het
Evangelie geloven, Jezus geweldig vinden, maar durf je het echt
te zingen ‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God?
Vandaag vieren we het Pinksterfeest, feest van de Geest, Gods verstand.
Voor
iedereen die zijn verstand heeft verloren of zich beroept op zijn
gezonde verstand, blijft staan aan de kant, klinkt de belofte dat door
geloof we Gods Geest, Gods verstand, hebben ontvangen.
Leven voor God, Christus leeft in mij, Gods Geest/verstand leidt mijn leven.
Durf jij het aan? Kom je in beweging? Zing je : u bent alles waar ik voor leef?!
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter contactgegevens: Rijssenseweg 11 7468 AA Enter 0547-381384
Zaterdag 15 juni a.s. verzorgt het Christelijk Gemengd koor ‘Looft
den Heer’ uit Notter een koor- en samenzang in onze kerk. De kracht van
het koor, 1 van de grootste koren van Nederland, schuilt in het feit dat
leden vanuit verschillende kerkgenootschappen eenzelfde boodschap
uitdragen nl Looft den Heer. (zie eventueel ook de website van het
koor (www.looftdenheer.nl) Het koor, dat haar leden iedere maandagavond
vanuit alle windstreken in Notter ziet neerstrijken staat onder de
bezielende leiding van Jan Quintus Zwart die dit jaar zijn 35-jarig
jubileum viert als dirigent van dit koor.
De avond begint om 19.00 uur en er is een vrije entree al zal er wel een collecte worden gehouden
Pinksterfeest : geloven of ervaren? – vooruitblik Tweede Pinksterdag
In de gezamenlijke dienst op Tweede Pinksterdag in de Hervormde Kerk denken we na over drie vragen:
Moeten wij vandaag iets met Pinksteren, ja of nee?
Zo ja, wat moeten wij vandaag met Pinksteren?
En,
wat moeten wij persoonlijk met Pinksteren vandaag?
Een orkaan in de
praktijk ervaren is iets anders dan in theorie heel veel weten van het
weer en schema’s, tabellen en kaartjes. Kunnen vertellen over hoe een
orkaan ontstaat en hoe je die ervaart, is totaal anders
dan een orkaan daadwerkelijk ervaren.
Lezen en horen over de Geest is iets totaal anders dan die ook daadwerkelijk ervaren. (Wat) ervaar jij van de Geest?
Welkom maandagmorgen om 9.30u in de Hervormde Kerk.
Floris den Oudsten v.d.m. predikant Gereformeerde Kerk Enter
contactgegevens:
Rijssenseweg 11
7468 AA Enter
0547-381384